Inspektor Nerak zaparkował samochód obok auta techników z laboratorium kryminalistycznego, którzy przyjechali wcześniej, i wszedł do piętrowego domku. Przywitała go kobieta i widząc legitymację służbową, zaczęła mówić: – Nazywam się Joanna Wiśniewska i to ja zadzwoniłam pod numer alarmowy. Około godziny trzynastej wróciłam z zakupów i w kuchni przygotowywałam obiad. Byłam pewna, że mój mąż Jacek w tym czasie siedział przed komputerem i pracował nad nowym projektem. Jest architektem i ostatnio dostał zamówienie od jakiejś zagranicznej firmy. Kiedy obiad był już gotowy, zawołałam go, aby przyszedł. Mimo kilkakrotnego wołania nie odpowiadał. Postanowiłam sprawdzić dlaczego i udałam się do jego gabinetu. Gdy otworzyłam drzwi, zobaczyłam tę straszną scenę. Jacek leżał na podłodze obok biurka w kałuży krwi. Głowę miał roztrzaskaną i już na pierwszy rzut oka widać było, że nie żyje. Natychmiast zadzwoniłam pod numer sto dwanaście i potem już cały czas czekałam na przyjazd policji przed domem. Nie rozumiem, dlaczego popełnił samobójstwo. Ostatnio co prawda mamy przejściowe problemy finansowe, ale to nie mógł być powód, aby odbierać sobie życie, tym bardziej że jeden z naszych przyjaciół zaoferował nam pomoc w spłaceniu tego długu. Może…
Wypowiedź kobiety przerwało wejście do pokoju sierżanta Wrzoska: – Panie inspektorze, jeden z naszych techników kryminalistyki dokładnie sprawdził wszystkie zamki u drzwi wejściowych oraz okna i jest pewien, że do tego domu nikt się nie włamał. Z tego wynika, że Jacek Wiśniewski popełnił samobójstwo lub został zamordowany przez osobę, którą znał i którą wpuścił do domu.
– Czy pani małżonek miał jakichś wrogów? – zapytał Nerak.
– Ostatnio doszło do scysji między nim a jego księgowym, panem Gabryelem Kwiatkowskim. Jacek dowiedział się, że Kwiatkowski fałszuje dokumenty i wyprowadza na swoje konto pieniądze z firmy. Kilka dni temu zaprosił Kwiatkowskiego do domu i podczas spotkania powiedział mu, że wie o jego oszukańczych praktykach i ze skutkiem natychmiastowym wyrzuca go z pracy. Kwiatkowski się wściekł i powiedział mężowi, aby z nim nie zadzierał, bo może źle skończyć. Słyszałam to dobrze, ponieważ w czasie tej kłótni byłam w kuchni.
Nerak przeprosił kobietę i ruszył w kierunku gabinetu, w którym rozegrała się tragedia. Zwłoki mężczyzny leżały na podłodze, a obok jego głowy zastygała kałuża krwi. W niewielkiej odległości od ciała inspektor dostrzegł pistolet oraz łuskę. Widząc wchodzącego inspektora, jeden z techników kryminalistyki oświadczył: – Panie inspektorze, wygląda to na samobójstwo, ale równie dobrze mogło to być upozorowane morderstwo. Może Wiśniewskiego faktycznie zastrzelił Kwiatkowski. To miałoby sens, zważywszy na to, co powiedziała Joanna Wiśniewska. Mogło to wyglądać w sposób następujący: jej mąż wpuścił Kwiatkowskiego do domu, ten strzelił mu w skroń, następnie wytarł broń, włożył ją w dłoń zabitego, aby odbić jego odciski palców, a następnie położył pistolet obok ciała, aby upozorować samobójstwo.
Słuchając technika, Nerak przyglądał się miejscu przestępstwa i zastanawiał się, czy przypuszczenia te mogą być słuszne. W pewnym momencie do pokoju wszedł ekspert daktyloskopii, który zameldował: – Panie inspektorze, zrobiłem tylko pobieżne badania i stwierdziłem, że na pistolecie są jedynie odciski palców denata. Broń ma też zatarty numer seryjny.
Nerak wyjął z kieszeni chusteczkę, wziął przez nią pistolet, wsadził go do foliowego woreczka i poinformował sierżanta Wrzoska: – Jadę do komendy sprawdzić w laboratorium pewną rzecz, która być może potwierdzi przypuszczenia technika o morderstwie. Proszę teraz pojechać po Kwiatkowskiego i przywieźć go do mnie.
Półtorej godziny później sierżant Wrzosek wszedł do pokoju Neraka z Gabryelem Kwiatkowskim. Mężczyzna był oburzony podejrzeniem o morderstwo. Twierdził też, że od dłuższego czasu nie widział się z Wiśniewskim.
Kiedy skończył, Nerak lekko się uśmiechnął i oświadczył: – Ten numer z wytarciem broni i odbiciem na niej jego linii papilarnych był niezły, jednak zdradził pana pewien szczegół, który pan przeoczył, przygotowując broń przed zabójstwem. Dlatego oskarżam pana o zamordowanie Jacka Wiśniewskiego.
Na jakiej podstawie inspektor Nerak zorientował się, że Kwiatkowski jest mordercą?
Rozwiązanie zagadki za dwa tygodnie. Na odpowiedzi Czytelników detektywów czekamy do 21 grudnia. Wśród osób, które udzielą poprawnej odpowiedzi, rozlosujemy nagrodę książkową.
Odpowiedzi prosimy przesyłać pod adresem: redakcja@angora.com.pl lub na kartkach pocztowych: Tygodnik „Angora”, 90-007 Łódź, pl. Komuny Paryskiej 5a.
Rozwiązanie zagadki sprzed dwóch tygodni „Włamanie do domu antykwariusza”: Rafał Wiśniewski skłamał, mówiąc, że całą noc spędził w domu. Inspektor Nerak, widząc pod fiatem 125p mokry asfalt, domyślił się, że Wiśniewski pojechał nim na włamanie. Inaczej pod samochodem asfalt byłby suchy.
Wpłynęło 14 prawidłowych odpowiedzi na kartkach pocztowych i 58 e-mailem. Książkę Ady Moncrieff „Świąteczne morderstwo” (wydawnictwo Zysk i S-ka) wylosowała pani Hanna Kopeć z Perkowa.
Gratulujemy! Nagrodę wyślemy pocztą.
