Ale Englert jest ze starego pokolenia, za którego to jeszcze działało. Tak czy inaczej, mamy tu nakładające się dwie intuicje: artysty oraz samych ptaków, które coś zwiastują. Coś w tym jest, czuje się niepokój – zgadzają się autorzy Tygodnika Powszechnego, ale i nie zgadzają: Ptaki przed burzą szaleją i stają się głośne, a my częściej mamy wrażenie, że
Nie jestem fanatycznym zwolennikiem ministra Sikorskiego, ale cenię go bardzo za żywą publicystykę, wyjątkowe doświadczenie i polityczną pozycję, na jaką sobie rzetelnie zapracował. Sikorski reprezentuje format rzadki nie tylko w polskiej polityce, co oznacza, że między nim a resztą, pożal się Boże, naszych elit władzy i opozycji, zieje intelektualna przepaść. Mimo to celowo stosuję tu
Dlaczego kierowca miałby donosić na kogoś tak nieinteresującego, od dawna znajdującego się na bocznym torze (czy raczej – bo chodzi o samochód – odstawionego na złomowisko), nawet się nie zastanawiano, a internet skupił się na słusznym oburzeniu na „jego kierowcę”. Tzn. nie na niego, tylko na nazwaniu go tak przez K. Przyjęło się uważać kierowcę
Nie przeprowadzałem na sobie żadnych badań – tym bardziej fokusowych, bo nie wiem, jakie to są – a doszedłem do tego samego już dawno. Okazuje się, że już wszyscy to czują i wiedzą, a mimo to ciągle trzeba się o tym przekonywać i na nowo odkrywać Amerykę, a teraz jeszcze przy okazji i Trumpa. I
Wygląda na to, że nam wystarcza samo urodzenie, a o tym, że to zaledwie wstęp do czegoś, co nastąpi potem, wolimy nie myśleć. Samo urodzenie znaczy u nas ciągle więcej i więcej. Nawet socjologia jest zgodna, że młodych podzielić da się już tylko na dwie grupy społeczne: tych, którym rodzina zapewniła mieszkanie, i tych –
Kilkaset metrów od starego platanu rosnącego w centrum wsi wąską drogą przecinającą strumień i ostro się wznoszącą trafia się na krawędź stoku i kapliczkę. Jej tłem jest iście homerycki widok. Tu El Greca ochrzczono. Nadchodzi po upalnym dniu wieczór i dzieje się naraz coś dziwnego. Opada mnie fala mistycznego dreszczu. Coś nicuje moją duchowość na
Ale niektórzy tak go nie lubią, że gotowi są go nawet wzbogacać. Cały numer dodatku do Rzeczpospolitej – Plus Minus – poświęcono temu, co się dzieje z Ameryką, co do której niesie się taki jęk zawodu. Świat ma prawo czuć się zdradzony przez tego naszego – jak familiarnie zawsze odnoszono się do Ameryki – Wuja Sama,
Na naszych oczach kończy się epoka amerykańskiego idealizmu, sformatowana przez prezydenta Woodrowa Wilsona, dla którego świat miał się stać bezpiecznym miejscem dla demokracji. Dla Trumpa świat jest tylko konglomeratem spółek. Część z nich to spółki zależne, jak Ukraina, a szerzej Europa. Ta konstatacja każe się przyjrzeć, jak Polska radzi sobie w tej nowej korporacji. Jak
Nikt ich bowiem nigdy nie widział, są całkowicie niezbadane, zaś ich wydobycie będzie w dużej mierze nieopłacalne lub w ogóle niemożliwe. Dlatego też ich zawłaszczenie przez Trumpa nikogo w Kijowie zbytnio nie martwi, a nawet ich oferowanie mu ma być formą jego wkręcania. Nie wiadomo, na ile to tylko zawadiactwo Ukraińców, a na ile realna
Scena ze starej powieści trafnie ilustruje poziom dzisiejszej dyplomacji międzynarodowej, odbywającej się na linii Biały Dom – reszta świata. Poziom sięgający klepiska z cepami, bowiem rządząca od sześciu tygodni administracja Donalda Trumpa wywróciła znany nam świat do góry nogami. Świat wartości, celów i środków. Symbolem nowego amerykańskiego porządku stał się bogaty przedsiębiorca Elon Musk, dotąd