Tymczasem żadna akcja nie ma tu nic do rzeczy; wszystko rozgrywa się w wyobrażeniach bohaterów. Oni sami nie wiedzą, co przeżywają, bo nie mają nawet sposobu, aby o tym sobie opowiedzieć. Językiem fałszują rzeczywistość. To w ciągłym niedopasowaniu słów do tego, co kto chce czy umie powiedzieć, kryją się armaty Masłowskiej. Kiedyś była taka powieść
Książka Krzysztofa Lubczyńskiego to gatunkowa hybryda, będąca krzyżówką klasycznego bedekera z reportażem. Do tego mocno ryzykowną, bo choć autor zarzeka się, że poznawał Paryż czterdzieści lat, unikatowe miasto mit nie jest łatwe do objęcia umysłem. A to poprzez złożoność, do której dostępu do kolejnych poziomów broni wysoki wymóg wiedzy o historii, polityce i kulturze, niekiedy
– Rumunka wyobraża sobie seks w świątyni: Jedna z moich najbardziej znaczących fantazji zrodziła się z frustracji wywołanej dogmatem religijnym: w religii prawosławnej kobietom nie wolno podchodzić do ołtarza. Moje odejście od religii nastąpiło mniej więcej w tym samym czasie, kiedy narodziła się ta fantazja. Zanim umrę, muszę znaleźć pusty kościół (…) i chcę, żeby
9 października burzliwego roku 1980 na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczął się protest studentów. Kilkuset z nas znalazło się w Klubie Rotunda, gdzie odbywał się wiec z udziałem studenckich organizacji wszelkiej maści. Byłem jednym ze współprowadzących. W pewnej chwili podano mi kartkę napisaną przez mojego przyjaciela, Tadeusza Kobierzyckiego, przyszłego profesora filozofii, wybitnego intelektualistę: „Polskie Radio właśnie podało,
Powojenny Neapol Nie jest łatwo ustalić, jakie kryteria musi spełniać książka, aby podbić odbiorców, bo każdy gatunek ma swoich wielbicieli. W przypadku tego rankingu amerykańska redakcja zwróciła się z prośbą, żeby swoją opinię co do pozycji, które najbardziej wyróżniły się na przestrzeni ostatnich 24 lat, wyraziło ponad 500 pisarzy, eseistów, poetów, krytyków, czytelników. Na podstawie ich głosów powstał ranking stu wiodących książek. Hitem wieku, na ten moment,
Nie tylko Morrison zachwycał się Céline’em. Dla Charlesa Bukowskiego jego Podróż do kresu nocy była najlepszą powieścią od dwóch tysięcy lat. Pod jej wpływem byli amerykańscy pisarze generacji bitników: Jack Kerouac, Allen Ginsberg, William Burroughs i wielu innych, jak Vonnegut, Miller, Roth czy Francuzi – Gide, Genete albo piszący po francusku Beckett, a i Sartre nie ukrywał, że się nią inspirował, pisząc
Prolog Państwo polskie, a następnie zjednoczone państwo polsko-litewskie z czasów od XV do XVIII stulecia określa się często mianem Rzeczpospolitej szlacheckiej. Zupełnie słusznie. Podczas gdy w innych krajach Europy władzę dzierżyli monarchowie zmuszeni godzić i uwzględniać interesy różnych stanów, nad Wisłą pełną kontrolę zawłaszczyła jedna tylko cząstka społeczeństwa. Naszym królom związano ręce. Chłopi nie mieli ani
20 lipca 2007 roku gdzieś na ulicach Londynu najsłynniejsza autorka świata wsiada do taksówki. J.K. Rowling wydaje się spokojna, obserwuje przesuwający się krajobraz. Jednak jej serce bije mocno. W tym samym momencie w wielu zakątkach planety rozgrywają się podobne sceny: dzieci tłoczą się przed księgarniami, krzyczą, odliczają. 5, 4, 3, 2, 1… Wreszcie! Siódma i ostatnia powieść o Harrym Potterze, pilnie strzeżona aż do godz. 0.01, jest
Czesław Miłosz jak niemal każdy prawdziwy twórca był osobą niejednoznaczną. W powszechnej opinii jest wielkim polskim poetą, antykomunistą. Ale i tu nie wszystko pozostaje takie oczywiste. Pisał i mówił po polsku. Jednak z powodu przebywania wiele lat w Stanach Zjednoczonych czasem uważał się za Amerykanina. W 1989 r. byłem na Litwie razem z Andrzejem, bratem
Uaktywniam ścieżkę pamięci. Scena pierwsza: cmentarz podparyskiego Le Mesnil le Roi. Pogrzeb Jerzego Giedroycia. Milczący tłum. Żadnych przemówień nad grobem. Cisza, skupienie, powaga. Mówię do ciebie, milcząc, jak obłok czy drzewo. Autor tej strofy – Czesław Miłosz – stoi pod zeschniętym drzewem z żoną, Amerykanką Carol Thigpen. Scena druga: Maisons-Laffitte, ogród domu „Kultury”. Spotkanie wspominkowe współpracowników Giedroycia z okazji jego 100. rocznicy urodzin. Nie ma już Miłosza –