Zjawisko zalegania z czynszem na wolnym rynku jest dość powszechne, bo zarobki są za niskie, a czynsze za wysokie. Dlaczego więc ludzie, których często nie stać na płacenie równowartości całej pensji za mieszkanie, podejmują ten krok? Bo się kochają. Najwięcej osób wynajmujących mieszkania na wolnym rynku to młode pary, małżeństwa lub związki nieformalne. Oni chcą
Raptem bowiem znaleźli się w sytuacji, że to od nich, od ich skutecznego działania, zależy ludzki los. Ich wrażliwość jest zaletą, bo nie pozwala na odmówienie pomocy komuś, kto o nią prosi, ale jednocześnie sprawia, że ciężko przeżywają dzikie eksmisje samotnych matek, nękanie i zastraszanie dłużników. A przecież nie w każdym przypadku można skutecznie pomóc.
Obiecał bezdomnemu kucharzowi, panu Sławkowi, że na czas oczekiwania na lokal komunalny będzie mógł mieszkać w wynajmowanym przez miasto mieszkaniu treningowym. Inny lokator był zapewniany, że wyrok eksmisji zostanie „wykonany w miejscu zamieszkania”, czyli że zajmowany przez niego lokal zostanie przekwalifikowany na lokal socjalny i on będzie mógł w nim zostać. Człowiek jest niepełnosprawny i
Administratorka z miasta nie pozwoliła jej nawet obejrzeć pomieszczenia, do którego ją wyrzucają. Wiadomo tylko, że to strych o powierzchni 17 mkw. Urzędnik ze spółdzielni zapowiedział, że podczas eksmisji „nie będą się z nią patyczkować”.
Kiedy dług jest duży, wierzyciele licytują nasz jedyny dach nad głową. Wtedy zwykle albo powiększamy grono bezdomnych, albo trafiamy na wolny rynek najmu, co sprawia, że resztę życia spędzimy w niedostatku. Konieczna zmiana prawa, którą już próbowaliśmy przez Sejm przeprowadzić, polega na wyłączeniu spod licytacji jedynego dachu nad głową. Oczywiście w rozsądnych ramach, czyli do określonej powierzchni mieszkalnej czy wartości. Wille
Jakim cudem wychowanka domu dziecka takiego lokalu nie otrzymała? Trudno powiedzieć. Była młoda, nie znała swoich praw. Zamiast więc usamodzielnienia była skazana na tułaczkę. Teraz siedzi w naszej Kancelarii i płacze. Rozważamy opcję zgłoszenia się do ośrodka dla samotnych matek. Ale tam pomoc jest iluzoryczna, a wyjście na prostą jeszcze trudniejsze, bo regulaminy w takich miejscach utrudniają samodzielność. Poza tym przyjmują tam głównie kobiety, które padły ofiarą przemocy.
Byłem też niedawno u burmistrza ds. lokalowych dzielnicy Praga-Północ, który narzekał, że jakiś radny z Lewicy zbuntował lokatorów przeciwko budowie w pobliżu domu komunalnego. Lepsi goście żyją na grodzonych osiedlach, ale nawet odrapane spółdzielcze bloki są już dziś ogrodzone i obwieszone tabliczkami „teren prywatny”.
Pani Monika, samotna matka dwójki dzieci w wieku 3 i 8 lat, jest prześladowana przez taką firmę. Kiedy zaczęli wiercić zamki, odesłała maluchy, bo płakały ze strachu. Ciągłe telefony i SMS-y zapowiadające wyrzucenie jej z mieszkania nie mają podstawy prawnej. Chodzi o próbę reprywatyzacji. Jednak żeby zreprywatyzować kamienicę, musi ona być pusta. Ustawa zabrania bowiem
Ten wraz ze wspólnikiem – policjantem – najpierw przeniósł panią do posiadanego przez siebie mieszkania przy ulicy Filtrowej, żeby tym swobodniej pokazywać puste już mieszkanie potencjalnym kupcom. Wreszcie sprzedał lokal, ale właścicielce nie dał ani grosza. Ona jednak bardzo długo nie zdawała sobie sprawy z tego, co się dzieje. Ostatecznie jej sprawą zajmował się nie