*** Loise przyjechała do Polski z mężem, emerytowanym pilotem Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, który prowadził u nas szkolenia z pilotażu F-16. Jej pasją od dzieciństwa było gotowanie, więc ciekawiły ją przede wszystkim potrawy. – Rozmawiałam z kelnerami i szefami kuchni, żeby zapytać o dania i ich przygotowanie. Moi polscy znajomi wiedzieli, że jestem zainteresowana. Klaudia
Mięso i ziemniaki, czyli coś nowego? Na początek ziemniaki. Pomme de terre rissolee, czyli drobno pokrojone i w specjalny sposób przyrządzone. Zwrócimy się w stronę kuchni prowansalskiej, ale wcześniej zerkniemy i na inne metody przygotowania tych ziemniaczków, które rozpływają się w ustach. Najprostszy i najbardziej podstawowy sposób to rissolee sautees. Potrzebujemy sześć ziemniaków o bardzo zwartej konsystencji, żeby nam się „nie rozlazły” w smażeniu. Szczypta curry, sól morska gruboziarnista (też
Młode ziemniaki są w Polsce bardzo popularne, zwłaszcza w sezonie wiosennym i letnim. Już od maja można je znaleźć na straganach! Ich wyjątkowy smak, delikatna skórka i miękka tekstura sprawiają, że są idealnym dodatkiem do wielu potraw. Oprócz walorów smakowych młode ziemniaki są także źródłem cennych witamin i minerałów wspierających zdrową dietę. Zawierają dużo witaminy C, która wzmacnia układ odpornościowy, oraz witaminy z grupy B, które przyczyniają się do prawidłowego
Wspominam szkolne lata, kiedy wykopki były czymś więcej niż tylko zbieraniem ziemniaków. Odbywały się później niż teraz. Najczęściej w październiku, kiedy już naprawdę czuło się jesień. W tym okresie uczniowie dostawali kilka dni wolnego w szkole – dzięki temu mogliśmy pomagać w polu naszym rodzinom. Wszyscy szliśmy do pracy, najpierw ręcznie zbierając ziemniaki do koszyków, a potem ładowaliśmy je na przyczepy. Teraz trudno to sobie wyobrazić. Wszystko jest zmechanizowane i
Prużono mięso przez kwadrans, ale tylko przez pięć minut, gdy baraninę zastępowano jagnięciną; tę, bez kości, przygotowywano w wywarze na bazie gęsiego lub kaczego tłuszczu, z dodatkiem egzotycznych suszonych owoców, daktyli, a także migdałów, świeżego imbiru, szafranu z łyżką miodu i świeżą kolendrą. Takie danie nie było rzecz jasna typowe pod chłopską strzechą. Możemy je spotkać w menu francuskiej szlachty, arystokracji, nie mówiąc już o królach. W czasach Franciszka
Morze. Jedni gnają na pełne złotego piasku plaże nad Atlantykiem w rejonie Bordeaux, inni wolą kamieniste, pełne dramaturgii brzegi Bretanii, a są i tacy, którzy twierdzą, że nie ma jak Morze Śródziemne – od Nicei po francuską Katalonię, po Perpignan. Ale wszędzie na stole znajdą się owoce morza. Kraby, krewetki, langusty, omułki, ostrygi – do wyboru, do koloru. Pychota. Ale na takie wspaniałości można trafić nie tylko nad
Często mam wrażenie, że wspomniane danie trafia szczególnie w gusta mężczyzn – ale oczywiście nie tylko! Może to ta solidna porcja mięsa? A może fakt, że przywołuje skojarzenia z ogniskiem, grillem i prostotą, którą tak wielu z nas ceni w kuchni? Zresztą nie brakuje przecież zwolenników mięsnych potraw, którzy wcale nie boją się kalorii. A kalorii potrzebujemy szczególnie, kiedy na zewnątrz ziąb. Potrawa składa się jednak nie tylko
W Akademii Le Cordon Bleu mieliśmy za zadanie przygotować królika. Wyjaśniano nam przy tym, dlaczego na targu kupuje się taką tuszę z łbem, chociaż z kulinarnego punktu widzenia jest on nieprzydatny. Łeb rybi na przykład po wyjęciu z niego oczu i skrzeli, do czego można użyć zwykłego skrobaka do ziemniaków czy do marchwi, jest znakomitym
O tym, że kuchnia włoska to skarbnica dobrego smaku, nie trzeba nikogo przekonywać. Wkrótce z pewnością zyska status dziedzictwa ludzkości UNESCO – tak jak gastronomia Francji, Japonii, Meksyku i Korei – bo rząd już zgłosił jej kandydaturę. Włoska filozofia kuchni wykracza poza jedzenie: to także historia, tradycja, kultura, serdeczność i gościnność; rytuały stołu i ślady
Swego czasu na Spitafield Market w Londynie spotkałem Clarissę Dickson (niestety, już nie żyje), która pisała o fantastycznych przepisach z Highlands, czyli z górzystej, północnej części Szkocji. Ona do swoich potraw dodawała, poza sokami i różaną wodą, także whisky do sosów. Skoro o whisky mowa, to Szkoci nazywają ją wodą życia, nawiasem mówiąc, tak jak i inne trunki. Bo oto kopano w średniowieczu grób w zamarzniętej ziemi dla pewnego