R E K L A M A
R E K L A M A

Srebrne Taśmy 2024. Nagroda powędrowała do Kasi Smutniak za „Mur”

Pierwszorzędne nowiny z Italii. Za debiutanckie dzieło „Mur” dziennikarze i krytycy uhonorowali mieszkającą we Włoszech polską reżyserkę, do niedawna głównie uwielbianą aktorkę – Kasię Smutniak! Z puli Srebrnych Taśm 2024 przypadła jej nagroda w kategorii filmów dokumentalnych, w sekcji „Cinema del reale”. Laureatka nie tylko robi świetne kino prawdy, lecz także, tak zupełnie po ludzku, dała się pochłonąć ambasadorowaniu sprawie uchodźców. Wszędzie jeździ ze swoim „Murem”, by obalać lęk przed obcymi, najpierw w światopoglądach i sumieniach, wreszcie w polityce, chociaż zarzeka się: – Nie jestem aktywistką polityczną, ale musiałam coś zrobić. 

Źródło: YouTube

Artysta może więcej, a jeśli do tego jest kobietą, to wskóra wiele i tam, gdzie nikt wcześniej niczego nie zdziałał. Mimo że Kasi Smutniak wydaje się, że – jak napisała na swoim profilu na Instagramie – „nic jeszcze się nie zmieniło”, to dzięki jej dokumentowi trwa proces korygowania obojętności i promowania postawy humanitaryzmu, i swoją wspaniałą nagrodę zdobyła także za to. Na pierwszej klatce statuetki, przedstawiającej wstęgę taśmy filmowej, widnieje nazwa nagrody „Nastri D’Argento Documentari 2024”, na następnej – imię i nazwisko reżyserki, dalej – tytuł filmu, na końcu zaś wskazana jest kategoria i sekcja, w której obraz zatryumfował. Konkurencja grzała do przodu, wstępnie do różnych sekcji dokumentalnych wyselekcjonowano ponad 130 utworów filmowych, ostatecznie w finale „Cinema del reale”, w polowaniu na kino najbliższe rzeczywistości, wyłoniono właś nie Kasię Smutniak, przyznając jej laur za podróż między Polską a Białorusią, na długim odcinku granicy śmiertelnie niebezpiecznej dla próbujących przekraczać światy uchodźców. 

Emocje do ostatnich chwil

Rywale ze ścisłej piątki branej pod uwagę do nagrody w tej samej sekcji – Chloé Barreau, Francesco Munzi, Stefano Savona oraz tandem Valentina Cicogna i Mattia Colombo. Też mieli naprawdę mocne tematy i do ostatniej chwili nie było wiadomo, czy to właśnie „Mur” najsilniej wstrząśnie jurorami, skoro każdy autor zaczerpnął z życia coś aktualnego, pilnego i ważnego, co jest lustrem społeczeństwa tu i teraz. Chloé Barreau, paryżanka w Rzymie, swój dokument realizowała na przestrzeni lat, filmując własne miłości; od nastoletniego zauroczenia przez uczucie na odległość po cielesną namiętność i głęboką więź. Jeszcze będąc w związkach, już budowała o nich pamięć: filmując, fotografując, opisując. Barreau podjęła wyzwanie, by dowiedzieć się, co zapamiętali byli partnerzy, jaka jest ich wersja wydarzeń. Tak powstała mozaika intymnych świadectw, ukazująca widzom uniwersalne ścieżki miłości. Munzi dotknął struny zdrowia psychicznego i opieki społecznej, wchodząc z kamerą między młodych ludzi zmagających się z zaburzeniami osobowości, ich psychiatrów i rodziny. Savona podpiął się pod ból najbardziej dotkniętego pandemią włoskiego miasta, Bergamo. Cicogna i Colombo towarzyszyli włoskiej patolożce w codziennej batalii o godność dla nieznajomych ciał, które trafiają do niej na autopsję. Bezdomni, prostytutki, imigranci, niezidentyfikowani. Ten dokument wygenerował pytania o tożsamość i o to, co czyni nas rozpoznawalnymi.

Tegoroczny luty był dla Kasi Smutniak intensywny, ale pełen satysfakcji. Poza odebraniem prestiżowej nagrody, stawiającej ją w jednym rzędzie z nagrodzonym dwa lata temu Giuseppem Tornatorem, w cieniu co najwyżej kultowej włoskiej dokumentalistki Cecilii Mangini, zdążyła wziąć udział w Mediolańskim Tygodniu Mody. Jako modelka dla Jil Sander i z sukcesem, bo dziennik „La Repubblica” umieścił ją w gronie najpiękniejszych kobiet, które pokazały się na wybiegach Mediolanu, razem z Naomi Campbell i Evą Herzigovą. 2024 rok pędzi dalej, podczas gdy włoskie media donoszą, że na fali artystycznej hossy szykuje się nowy film w reżyserii Smutniak. 

2024-03-07

ANS na podst.: corriere.it, cinecittanews.it, sky.it, nastridargento.it, iwonderpictures.com, ansa.it


Wiadomości
Zmierzch koalicji? Jak długo jeszcze będzie w stanie wytrzymać?
Krzysztof Różycki
Królewski bankiet na cześć Macrona. Dyplomacja i symbole
MS na podst.: Le Figaro, Le Point, Paris Match, Huffington Post, BBC, Daily Mail
Społeczeństwo
Parówka z gwoździami. Zemsta na psie-bohaterze
ANS na podst.: ansa.it, gazzetta.it, bari.corriere.it, ilgiornale.it, ilmessaggero.it
IKONOWICZ: Budować i nie szczuć
Piotr Ikonowicz
Świat/Peryskop
Azjatycki smok rozpęta wojnę? Widmo globalnego konfliktu
KK na podst.: New York Times, South China Morning Post, Der Spiegel, Deutsche Welle, The Financial Times, Visegrad Post
Hymny narodów świata: Uttar Pradesh
Henryk Martenka
Na spotkanie z hienami. Nocna przygoda w Hararze
Marcin Osman
Kryzys konstytucyjny w Niemczech. Bundestag wstrzymuje wybór sędziów
KK na podst.: Der Spiegel, Focus, tagesschau.de, Rheinische Post, Bild Zeitung, Deutsche Welle
Złoto, gospodynie i kryzys. Nowa codzienność Turcji
H.J.
Lifestyle/Zdrowie
Lekarz rodzinny bez tajemnic. Najpopularniejsze fakty i mity
A.M.
„Separatka” na otwarcie VIII sezonu Wioski Artystycznej Janowo. 120 minut na jednym łóżku
Koniec filmu, początek życia. Michael Douglas schodzi ze sceny
ANS na podst.: gazzetta.it, corriere.it, ilfattoquotidiano.it, bestmovie.it, rollingstone.it
Od glinianych tabliczek do literackich arcydzieł. Księgi, które przetrwały czas
ANS na podst.: I libri che hanno cambiato la storia, wyd. Gribaudo
Oda do radości w rekordowym wykonaniu w Recklinghausen
ANS na podst.: repubblica.it, guinnessworldrecords.com
Angorka - nie tylko dla dzieci...