Wyjątkowi w seksie. Osoby neuroróżnorodne

Osoby ze spektrum autyzmu lub z ADHD czują inaczej. Niezrozumienie ich potrzeb i zachowań może spowodować, że zaczną one unikać kontaktów z innymi ludźmi.

Rys. Katarzyna Zalepa

Kim jest osoba atypowa?

Osoby atypowe czy neuroróżnorodne to jednostki, których układ nerwowy działa inaczej, co prowadzi do silniejszego doświadczania pewnych bodźców lub trudności w zrozumieniu niektórych emocji. Termin „atypowi” podkreśla różnorodność funkcjonowania ludzkiego układu nerwowego, zaznaczając, że każdy może działać na swój unikalny sposób, a ta różnorodność nie zawsze jest związana z zaburzeniem czy niepełnosprawnością. Osoby atypowe mogą obejmować tych z nadwrażliwym systemem nerwowym, ADHD czy w spektrum autyzmu.

Jeśli chodzi o wizyty u seksuologa, osoby neuroróżnorodne często zgłaszają się do specjalistów ze względu na nieporozumienia w relacjach. Układy nerwowe osób neuroróżnorodnych nierzadko sprawiają, że mają trudności w zrozumieniu oczekiwań swoich partnerów. Przykładowo, osoba z spektrum autyzmu może nie rozumieć subtelności związanych z grą wstępną, co prowadzi do problemów w relacjach seksualnych. Niezrozumienie więziotwórczego aspektu seksu może powodować trudności w budowaniu głębokiej emocjonalnej więzi.

Osoby w spektrum autyzmu mogą odczuwać miłość w sposób specyficzny, często kierując swoje uczucia ku konkretnym cechom partnera, takim jak zapach, tekstura włosów czy gładka skóra. Ich doznania miłości niekoniecznie są uromantycznione, ale mają swoją unikalną formę. Osoby neuroróżnorodne mogą nie zawsze zrozumieć oczekiwania partnera dotyczące „więcej” w relacji, co może prowadzić do izolacji, gdy czują, że nie są w stanie sprostać tym oczekiwaniom.

Poznając samego siebie

Żyjemy w społeczeństwie, w którym relacje międzyludzkie stanowią podstawę, jednak doświadczając kolejnych niepowodzeń w dziedzinie relacji, ludzie zaczynają unikać interakcji społecznych z powodu frustracji. Niepowodzenia w związkach mogą wpływać negatywnie na poczucie własnej wartości. Osoby odrzucone wnoszą z kolejnych relacji przekonanie o swojej bezwartościowości. Mimo doświadczenia braku akceptacji i krytyki, tęsknią jednak za bliskim kontaktem z innymi ludźmi.

Izolacja może prowadzić do zachowań kompulsywnych, takich jak skupienie się na masturbacji i pornografii jako jedynych sposobów na redukcję napięcia seksualnego i stresu związanego z samotnością. Diagnoza, na przykład w spektrum autyzmu, może pomóc, umożliwiając skupienie się na poznawaniu samego siebie zamiast negowaniu czy próbach dostosowania do norm społecznych.

W relacjach z partnerami atypowymi ważne jest uświadomienie sobie, że ich układ nerwowy działa inaczej. Współpartnerzy mogą lepiej zrozumieć i unikać pewnych oczekiwań, co pomaga zminimalizować nieporozumienia. Komunikacja otwarta i uczciwa na temat atypowości może prowadzić do budowy zdrowszych relacji, eliminując uczucie niekochania czy lekceważenia.

Atypowość w relacji może również obejmować różnice w potrzebach sensorycznych. Na przykład, osoby z ADHD mogą potrzebować większej ilości bodźców, podczas gdy osoby w spektrum autyzmu mogą być nadwrażliwe na pewne bodźce. Zrozumienie tych różnic i wspólne eksplorowanie, co sprawia przyjemność, może prowadzić do satysfakcjonującego życia seksualnego. Wspólna terapia może pomóc w lepszym zrozumieniu i akceptacji siebie nawzajem, co jest kluczowe w utrzymaniu udanej relacji.

2024-01-27

Na podst. tekstu Beaty Pawłowicz