Nie tylko Morrison zachwycał się Céline’em. Dla Charlesa Bukowskiego jego Podróż do kresu nocy była najlepszą powieścią od dwóch tysięcy lat. Pod jej wpływem byli amerykańscy pisarze generacji bitników: Jack Kerouac, Allen Ginsberg, William Burroughs i wielu innych, jak Vonnegut, Miller, Roth czy Francuzi – Gide, Genete albo piszący po francusku Beckett, a i Sartre nie ukrywał, że się nią inspirował, pisząc
Także dzięki jej udziałowi internetowy dziennik La Voce di New York mógł ogłosić supremację tegorocznego wydania nad wszystkim, co oglądało się w poprzednich latach: „Znakomita edycja, jaka dawno się nie zdarzała, najpierw przez covid, potem z powodu strajku hollywoodzkich aktorów i scenarzystów; festiwal rekordów, z hitami kinowymi, megaprodukcjami, lecz także małymi niezależnymi filmami opowiadającymi świetne historie. 21 obrazów konkursowych i niekończąca się lista
Pogrzeb – 24 sierpnia, w sobotę. Prezydent Emmanuel Macron: Alain Delon wzbudzał marzenia świata. Mer Paryża Anne Hidalgo, socjalistka: Naznaczył nasze serca i umysły. Marine Le Pen, szefowa skrajnej prawicy: Odszedł z nim kawałek ukochanej Francji. Fabien Roussel, przywódca francuskich komunistów: Ikona kina, za którą płacze świat. Każdy ma swojego Delona. Święte monstrum światowego kina, człowiek skłócony z życiem, o buńczucznym wizerunku. Ideał męskiej urody „jak bóg piękny”. A
Aktorzy zaprezentują bajkę „Wymyślankę”, „Kryminał improwizowany”, „Gangsterskie porachunki” oraz wspomniane finałowe „Wilkołaki”. Wszystkie spektakle są grane „pod wpływem chwili”, a więc nie mają ustalonego scenariusza, a o ich zawartości i przebiegu decyduje publiczność. Podczas „Wymyślanki” najmłodsi widzowie dodatkowo przebierają aktorów, a w trakcie przedstawienia mogą wejść na scenę, aby zagrać w stworzonej przez siebie historii.
– Zaczynał pan ponoć w przysłowiowym garażu, a dzisiaj pańska firma jest potentatem w sferze informacji o rynku dzieł sztuki w Polsce. – Przyznaję, że w mojej historii jest coś z amerykańskiej opowieści o biznesie, który zaczynał się w garażu. W 2000 roku kończyłem studia na SGH. Pobyt w USA oraz unikatowy projekt rządu amerykańskiego pozwoliły mi poznać świat tamtejszej polityki i przedsiębiorczości. Po powrocie
Do tego kulturalno-artystycznego miejsca nieopodal Rewala w województwie zachodniopomorskim, określanego czasem mianem nadmorskiej stolicy muzyki i sztuki, w czasie wakacji regularnie od siedmiu lat ściągają wszelkiego rodzaju twórcy, czyli m.in. aktorzy, improwizatorzy, muzycy, stand-uperzy, kabareciarze, rękodzielnicy, dziennikarze oraz pisarze. Okoliczni mieszkańcy i turyści mogą być uczestnikami koncertów, spektakli, recitali, monodramów, występów improwizatorów, kabareciarzy i stand-uperów,
W paryskim Pałacu Złotej Bramy (Palais de la Porte Dorée), gdzie odbywa się ekspozycja, po raz pierwszy zebrano w jednym miejscu ponad 600 dokumentów, filmów, spektakularnych archiwaliów, by móc się zanurzyć w czasie całej olimpijskiej nowożytnej przeszłości. A że Paryż po raz trzeci jest miejscem letnich igrzysk, wybrałem lata dwóch poprzednich olimpiad, które się odbyły
Teatro Colón w Buenos Aires to jedna z najważniejszych scen operowych, na poziomie La Scali w Mediolanie, Opery Paryskiej, Opery Wiedeńskiej, Covent Garden w Londynie czy Metropolitan w Nowym Jorku. To zabytek łączący cechy włoskiego renesansu, niemieckiej solidności i francuskiego zdobnictwa. Ma garść włoskich odniesień: działalność w pierwszym budynku zainaugurowano Traviatą Verdiego, a w obecnym –
Artyści wystąpili wraz z zespołem Ajagore, notując rekordową frekwencję, huczne owacje i entuzjastyczne opinie widzów. – Wrażenia po koncercie? Znakomite! Grażyna Łobaszewska od wielu wielu lat jest na scenie, ale przez ostatnie osiem lat mieliśmy wrażenie, że było jej troszkę mało. Ma niebywałą energię, znakomity głos i jest w fantastycznej formie! – mówił po koncercie Piotr Rogósz, dziennikarz, muzyk i członek
Pod latarnią jest ciemny krąg, a światło obok. Próbuję się zanurzać w tę przemianę, w te odcienie szarości, które każdy kolor rozcieńczą – opowiadał Bogdan Konopka, alchemik foto szarości, który chciał być poetą piszącym wiersze, a został poetą fotografującym ciszę. Dawno o tym opowiadał, jeszcze w poprzedzającej Paryski nie-co-dziennik rubryce – Z wysokości wieży Eiffla. Opowiadał o fotograficznych