– Teatr Komedii IMPRO wyrósł na pierwszą w Polsce placówkę, która równolegle gra w dwóch miastach – w Łodzi i Warszawie… – Faktycznie. W drugiej połowie grudnia wystartowaliśmy w stolicy, na Ursynowie, w kultowym Domu Sztuki położonym zaledwie 60 metrów od stacji metra Ursynów. Od 21 grudnia ubiegłego roku gramy tam raz w tygodniu w czwartki o 19.30, ale to wkrótce się zmieni. W Łodzi
Tag: sztuka
Wiedeński Chór Chłopięcy. Nastały tudne czasy dla słowików
Pałac Augarten to żadne muzeum, przeciwnie, to dom i szkoła dla ponad stu chłopców od 9 do 14 lat, znanych z pocztówkowych obrazków chórzystów w marynarskich ubrankach, tworzących Wiedeński Chór Chłopięcy. Już nie tylko dla chłopców – od 2004 roku jego częścią jest sekcja dziewczęca, bo dopuszczono do chóru o 525-letniej tradycji także dziewczynki, i obok małych matrosów śpiewają małe matroski w spódniczkach. A ubranie marynarskie nie
Europejska Stolica Kultury 2024. Miasto, o którym mogłeś nigdy nie słyszeć
Na inaugurację zaproszono również przedstawicieli ministerstw kultury z krajów bałtyckich, Finlandii i Polski. W nadchodzących miesiącach w Tartu i w okolicznych miastach zaplanowano około tysiąca różnych wydarzeń. Europejskie Stolice Kultury to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych projektów Unii Europejskiej, istniejący od 1985 roku. W 2024 roku ten tytuł dzierżą Bad Ischl w Austrii, Bodo w Norwegii oraz Tartu, miasto, którego historia sięga V wieku. Tartu
Tamara Łempicka. Muzeum Narodowe w Lublinie ruszyło z ekspozycją.
Luksus ponad wszystko Tamara Łempicka, ikona szalonego Paryża lat 20. XX wieku, miała rozpoznawalny styl malowania, zwanego art déco. Jej obrazy cechuje geometryczne linie, kubistyczne bryły i ostry kolor. W 1925 roku miała swoją pierwszą wystawę w Mediolanie, stając się pionierką malarek zdobywających globalną popularność. Łempicka przeżyła dwa razy los uchodźcy – najpierw uciekając z
Izabella Cywińska. Odeszła moja wielka mentorka
Tak będzie z odejściem Izabelli Cywińskiej, która żyjąc wśród nas, zachowywała się, postępowała, działała i przyjaźniła się, jakby to wszystko miało trwać wiecznie. Poznań poznał ją w roku 1973, kiedy opuściła Kalisz i na czele licznej ekipy aktorskiej objęła dyrekcję Teatru Nowego. Sugerowałem wtedy, że jest następczynią Nuny Młodziejowskiej- Szczurkiewiczowej, przedwojennej, trochę ekscentrycznej aktorki, reżyserki
„Przypadkowa śmierć anarchisty”. Recenzja Skiby
Dawno temu, za czasów PRL, było takie hasło: „Pomóż milicji – pobij się sam”. Teraz żarty z policji po latach znowu stały się aktualne. Policja kilkakrotnie trafiała na deski teatru jako temat do żartów. Najsłynniejszą komedią jest chyba „Policja” Sławomira Mrożka z 1958 roku. Dramatem dla policji w pewnym państwie okazuje się absolutny… brak wrogów.
W Nowy Rok z sopranem i batutą. Wielkie muzyczne zaskoczenie
Począwszy od świetnej formy coraz młodszego zespołu poznańskich filharmoników, którego grę można było szczególnie precyzyjnie przetestować w repertuarze popularnym, dobrze znanym, a granym tego wieczoru po mistrzowsku (Rossini, Donizetti, Verdi, Bizet, Gounod, Strauss, Lehár, Offenbach). Najbardziej obawiałem się nieznanego mi nazwiska jedynej występującej solistki. Pojawienie się na estradzie Magdaleny Stefaniak wprawiło mnie w osłupienie, że
Muzyczny Berlin na przełomie roku. Okiem Sławomira Pietrasa
Do wykonania tego dzieła dobiera się zazwyczaj głosy solowe o nie najpiękniejszym brzmieniu, ale za to supermuzykalne i śpiewające stylowo. Takimi właśnie byli: Simone Schneider (sopran), Marina Prudenskaya (alt), Klaus Florian Vogt (tenor) i Christof Fischesser (bas). Za to rewelacją wieczoru okazał się holenderski dyrygent Jaap van Zweden, który berlińską Staatskapelle poprowadził wzorowo, choć w
Ruszyła Scena Warszawska łódzkiego Teatru Komedii Impro
Teatr Komedii Impro w Łodzi to pierwszy w Polsce stacjonarny, zawodowy teatr improwizacji. We wrześniu 2022 roku aktorzy zadomowili się na terenie łódzkiego kompleksu OFF Piotrkowska, a kilka dni temu rozpoczęli cykliczne granie w Warszawie. Spektakle łódzkich improwizatorów nie mają ustalonego scenariusza, a aktorzy tworzą je na oczach i z udziałem publiczności, używając do tego
Wybitny reżyser napisał książkę. Moje uwagi do „Białego Wieloryba”
Ponieważ jest reżyserem prawie wybitnym, był moim wieloletnim towarzyszem pracy w teatrach Wrocławia, Łodzi, Warszawy i Poznania, a poza tym od lat uporczywie uważa, że nie lubię jego żony Izadory. Po przeczytaniu tej książki postanowiłem jednak opublikować szereg swych uwag. Oto one: 1. Narzekanie, że nie lubię Izadory, jest piramidalnym nieporozumieniem. Była tancerką zespołową, najpierw