– Dlaczego na twarzach bohaterów z pana rysunków i obrazów tak często gości smutek? – Przedstawiam człowieka w pewnym nastroju, zadumie. Smutek, żal, nostalgia – żadne z tych określeń nie jest tu do końca trafne. Gdy byłem kiedyś w Moskwie, to jedna Rosjanka stwierdziła, że moje prace są tak napięte i smutne jak życie ludzi
Recenzja spektaklu „Życie: Trzy wersje” – Wyraźnie słyszałam, jak mówiłeś „zobaczysz, jak będą się zaraz przed nami płaszczyć”, mówi żona Huberta Finidoriego w sztuce Yasminy Rezy „Życie: Trzy wersje”. – Ależ kochanie, mówiłem tylko, że będą podawać nam płaszcze, co przecież cechuje ludzi kulturalnych – próbuje zamienić w nieporozumienie słowne krępującą sytuację Hubert, bo scena
Krzysztof Miklaszewski, teatralny omnibus, krytyk i aktor, w „Umarłej klasie”, w której – z niepodlegającego odmowie nadania Kantora – grał rolę Pedla, poświęcił spektaklowi i jego twórcy kilka książek i setki artykułów, sięgnął po latach, u progu półwiecza od premiery „Umarłej”, do swego archiwum, by przypomnieć, jak i co pisano o spektaklu za granicą. To