Istota biografii Jak pisze Anna Nasiłowska, autorka znakomitej biografii twórcy „Emigrantów”, to „jeden z najważniejszych mitów PRL-u. Był ktoś, kto nazwał wszechobecny absurd i nawet dał mu swoje nazwisko. Wtedy bardzo wiele zjawisk życia było «jak z Mrożka». «To czysty Mrożek! » – mówiono i wiadomo było, o co chodziło: że polska codzienność urąga zasadom
Tag: literatura
Polki z nowojorskich bibliotek. Jak wygląda ich praca w USA?
Biblioteki imponują architekturą, budynkami znanymi z filmów, fotografii, jak ten z lwami przy 5 Alei, fundowanymi przez filantropów w XIX wieku i później. Stały się częścią trzech ogromnych systemów bibliotek nowojorskich: NYPL, Nowojorskiej Biblioteki Publicznej, jednej z największych na świecie, zarazem biblioteki naukowo-badawczej; BPL, Brooklyńskiej Biblioteki Publicznej, jednej z największych systemów bibliotek publicznych w USA
Baśnie braci Grimm. Dobranocka czy nocny koszmar?
W czasach kiedy przy każdym filmie i bajce dla dzieci możemy dopatrzyć się ostrzeżeń dotyczących ich treści, niemieckie baśnie przepełnione brutalnością są zupełnym przeciwieństwem oczekiwań XXI wieku. Zamiast otaczania małych dzieci swego rodzaju bańką bezpieczeństwa, w której jedynymi dostępnymi tytułami bajek są „Psi Patrol” czy „Ada Bambini, naukowczyni”, niemieccy naukowcy uważają, że powinniśmy pokazywać im
Książki Lezamy Limy. Hawana i latynoski boom
Kto przekartkował Raj i zdziwił się, że ta powieść jest sagą rodzinną, w dodatku tak mało podobną do Nocy i dni oraz Forsyte’ów, zdziwi się jeszcze bardziej. No, bo jak to: zaczął sto czternasty rok życia i jeszcze żyje? Przecież umarł, o czym zapewniają nas encyklopedie (w tym niezawodna Wikipedia). Kto przeczytał oba arcydzieła kubańskiego mistrza (bagatela,
Jon Fosse z Literacką Nagrodą Nobla. „Piszę o człowieczeństwie”
W oświadczeniu, które Fosse przesłał do mediów za pośrednictwem wydawcy, stwierdził, że jest bardzo szczęśliwy i zaskoczony otrzymaniem nagrody. W Norwegii o tym, czy dostanie Nobla, spekulowano już od ponad 20 lat. Sam laureat przyznał, że miał świadomość co najmniej od 2013 roku, że jest brany pod uwagę. Jednocześnie skoro przez tyle lat nie został
Nagroda im. Henryka Panasa dla Wacława Radziwinowicza
Kapituła jednogłośnie wybrała laureata, którym został Wacław Radziwinowicz, doświadczony dziennikarz, założyciel redakcji „Gazety Wyborczej” w Olsztynie, wieloletni korespondent „GW” w Moskwie (wyrzucony stamtąd w 2015 roku), autor kilku książek o Rosji, w tym „Gogol w czasach Google”, „Creme de la Kreml” i ostatnio „Putin. Car Atlantydy”. Podczas gali na Zamku Kapituły Warmińskiej laudację na cześć
Angora kulturalnie. Artystyczna Wioska w Janowie i inne atrakcje
Widzowie mogą oglądać spektakle, które sami współtworzą, podrzucając aktorom pomysły do realizacji na scenie. Przedstawienia improwizowane nie mają scenariusza, więc tuż przed spektaklem aktorzy nie wiedzą, jakie role przyjdzie im zagrać. To od publiczności dowiadują się, gdzie są, jak mają na imię, jakie zadania mają wykonać i jaki cel osiągnąć. Festiwal rozpoczął się w Janowie
Śmierć wybitnego pisarza. Odszedł Milan Kundera
Przewrotny egzystencjalista, samotnik, potrafił dostrzec absurd ludzkiego istnienia. W zbiorze esejów „Sztuka powieści” z 1986 roku napisał: Życie to pułapka, którą zawsze znaliśmy: rodzimy się niepytani o to, czy tego chcemy, zamknięci w ciele, którego nigdy nie wybraliśmy, i przeznaczeni na śmierć. Był jednak także subtelnym bardem namiętności i miłosnych gier. Jedna z postaci „Nieznanej lekkości bytu” „ubrana była w spodnie i białą bluzkę i wyglądała jak
Magdalena Abakanowicz. Historia najsłynniejszej polskiej rzeźbiarki
Miała barwne, trudne, ale i wypełnione sukcesami życie. Opowiada o tym biografia artystki, napisana przez znanego ze świata polityki Pawła Kowala, człowieka zafascynowanego dziełami Abakanowicz, piszącego raczej życiorys niż monografię sztuki artystki. Kowal nie podejmuje się interpretacji słynnych dzieł ani tym bardziej ich reinterpretacji, do czego nie palą się, niestety, także zawodowcy. „Książka nie została napisana z pozycji historyka sztuki czy krytyka – pisze Paweł
„Wołga. Meandry Rosji”. Ciekawe spojrzenie rosyjską rzekę
Pollen nie sili się na historyczne uogólnienia. Opisuje swe wołżańskie podróże: autobusem, pociągiem, taksówką, pieszo i statkiem, które odbył w dłuższym czasie, sumując pisarskie wrażenia w zwartym, koherentnym opisie. Opowiada prostym językiem, imponując dbałością o nadające smaku relacji szczegóły i przybliżając Europejczykom to, co zrozumiałe być nie może. Autor wie, znając dobrze dzieje Rosji, że Wołga jest wehikułem, z którego ogląda się najważniejsze wydarzenia