Miętus żyje w północnej Europie, w Anglii, we wschodniej części wyspy i w środkowej Francji. Dlatego często gości na talerzach rybich smakoszy angielskich i francuskich. Potrzebuje dużo tlenu. Jego żywiołem są rzeki o szybkim nurcie i czystej wodzie. Żyje także w jeziorach; w przypadku Francji w tych alpejskich – przepięknym Annecy, malowniczym Bourget, Genewskim, ale
Joël Robuchon, jeden z wielkich magów francuskiej sztuki kulinarnej, podaje w swoim przepisie, że przygotowanie zajmie nam kwadrans, ale samo prużenie aż dwie godziny czterdzieści minut. Wcześniej jednak przez całą noc policzki pokrojone na niewielkie kawałki trzeba zamarynować. Obieramy jedną marchewkę i kroimy na wąskie kostki – tak na oko jednocentymetrowe. Podobnie postępujemy z cebulą. Też jedną, i z zieloną nacią selera. Teraz przygotowujemy bukiet garni – dwie gałązki
Jest taka znakomita restauracyjka na Barbésie, chociaż na zewnątrz dosyć obskurnie wyglądająca. Przy rue Ernestine. Prowadzą ją same kobiety, aczkolwiek znając tamtejsze obyczaje, to można śmiało przypuszczać, że zarządza nimi JAKIŚ PAN. Czarny. W kapeluszu. To dla fasonu. A kobiety przyrządzają doradę z rusztu – najlepszą, jaką można zjeść w stolicy Francji. Przepyszne dania proponowała restauracja z Dahomeju, czyli Beninu na Montmartrze, gdzie nie tylko zachwycało to, co jest
U Turków kochamy döner kebaby, ale też kofty, czyli takie mielone mięsko z rożna. Takie smakołyki należy podawać w chlebku pita, z sałatą, pomidorami, cebulą i ostrą harissą, jeśli ktoś lubi takie smaki. Przygotowując to mięso, nie wolno zapomnieć o kurkumie. Mieszamy mięso, imbir, czosnek, nieco przyprawy garam masala, posiekane liście mięty i kolendry. Obtaczamy w tym mięso z dodatkiem poszatkowanych ziół, szczypty gałki muszkatołowej, odrobiny ostrego, świeżego pieprzu.
Cytryna, jak wiadomo, jest bogata w witaminę C, uboga natomiast w cukry i dlatego jest zalecana przez dietetyków nie tylko z powodu tak ważnej dla organizmu człowieka witaminy, ale także jako doskonały środek pozwalający zrzucić parę kilogramów i zachować odpowiednią linię. Ma też sporo zasług w usuwaniu toksyn. Posiada pektyny. Korzystnie wpływa na serce i układ krążenia. Krótko mówiąc, niech żyje cytryna! Najlepsze, chociaż najdroższe, we Francji są te
Najpierw płuczemy je w wodzie. Potem w occie winnym z domieszką soli i znów w wodzie. Następnie wyjmuje się je z ich domku, obiera z czarnego ogonka i znów płucze. Potem wrzuca się je do wrzątku i gotuje. Niekiedy podsmaża się je na rozgrzanej oliwce z dodatkiem cebuli. Niektórzy dolewają do tego białego wina. Już w XIV wieku, bo z tego okresu pochodzą owe zalecenia kulinarne,
Trudno sobie wyobrazić kuchnię nad Sekwaną, a szczególnie nad Rodanem, bez pysznego ślimaka na talerzu. To tak jakby próbować poznać Bretanię czy Normandię bez skosztowania tamtejszych ostryg. Ten sam wymiar kulinarny. Szczypta historii i… pieprzu Dodawali go do ślimaków, które swoją drogą jadano już w czasach prehistorycznych (pieprz dotarł na stoły znacznie później niż ślimaki), a te smażono na palenisku, dosypując ziół wszelakich. Galowie z epoki Asteriksa delektowali
W Sucy znajduje się przepiękny pałac, a do niego kilka tysięcy dzieciaków przychodzi po naukę. Bo tam są żłobek, przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum. Pałac należał kiedyś do brata Madame de Pompadour, kochanki Ludwika XV. I tam też znajduje się wiele sklepików, m.in. „U Matyldy”. Drogie, ale cudowne koraliki. Bransoletki z tygrysiego oka. Prześliczne wisiory z malachitu. A obok restauracja chińska. Pakistańska. Zakręt osiemdziesiąt stopni i jest wyśmienita
W Anjou, czyli w Andegawenii, w zachodniej Francji, w dorzeczu dolnej Loary, w regionie, który przez dziesięciolecia należał do Plantagenetów, władców Anglii, hoduje się wielce cenioną rasę krów czerwonych, czyli Rouge de Pres. Mięso może pochodzić tylko z wykastrowanych wołów po minimum 30 miesiącach ich życia, ale nie starszych niż dziesięcioletnie. Przed ubojem zwierzęta „idą na specjalną, ściśle określoną dietę”, która składa się z siana, świeżej trawy i
Włosi w rzymskiej restauracyjce skutecznie potrafili do niej zniechęcić. Podali sałatkę na zimno z kawałkami ośmiornicy, której jedzenie przypominało żucie kalosza. Francuski przepis na 20-minutową sałatkę to pocięte na drobniutkie „spaghetti” kawałki cukinii i do tego ośmiornica z patelni, z czosnkiem i z białym winem. W Grecji sprawiają jej solidne lanie, zanim ją przygotują z papryką. My zajrzymy na Karaiby. Chatrout en cocotte Czyli danie z