To z ich owerniackiego dialektu pochodzi słynne bistro, niesłusznie wywodzone z rosyjskiego, od kozaków. To teza, którą francuscy językoznawcy odrzucają. Bardziej prawdopodobne jest, że słowo to związane jest z regionalnym dialektem romańskim, z rejonów położonych bardziej na zachód od Owernii. Niemniej do Paryża trafiło w XIX wieku z przybyszami z krainy wulkanów i oznaczało handlarza
Tag: kuchnia francuska
Dar bogów, przysmak szefów kuchni. Szparagi w najlepszym wydaniu
Sposób wzrastania szparaga jest tak skomplikowany, że ze spokojnym sumieniem zostawmy tę kwestię botanikom i fascynatom tej dziedziny. Jedynie przytoczmy zaskakującą anegdotę pochodzącą z czasów greckich. Otóż ówcześnie botanicy byli absolutnie przekonani, że szparagi to „owoce rogów byków zakopanych w ziemi!”, i takie przekonanie przetrwało do XVII wieku. Istnieje szparag morski, ale on rzadko trafia na stoły, gdyż wielu smakoszy odstrasza z powodu cierpkiego smaku. Przez lata szparagi stosowane były
Indyk z południowego zachodu. Marynowanie, krewetki i cheddar
Indyka robią na sto sposobów. Joël Robuchon poleca nie tylko tradycyjnego indyka pieczonego, ale też pierś z warzywami, duszoną albo faszerowaną truflami i kasztanami lub po prostu pieczoną – z wbitym w nią czosnkiem, posypaną tymiankiem, w dużej ilości soli morskiej i masła i z listkiem laurowym. A my staniemy okoniem i zrobimy go inaczej. I nie będzie to pierś – maigret du canard, przepiękny kawałek piersi
Brasserie du Louvre – tam, gdzie gotuje duch Bocuse’a
Trzykrotnie wyróżniony najwyższymi epoletami Michelina – trzema gwiazdkami. Stał przy patelni przez 53 lata, od 29. roku życia do ostatniego swojego tchnienia. To on założył wiele legendarnych restauracji. Z Brasserie du Louvre widać i największe muzeum świata, wspomniany Luwr, i pałac Richelieu, w którym mieści się Rada Państwa, i Comédie-Française, na której scenach swego czasu występował Andrzej Seweryn. Do tej wykwintnej restauracji najłatwiej jest dotrzeć metrem, wysiadając na stacji
Kalmary. Prosty, ale czasochłonny element kuchni francuskiej
Kalmary żyją przede wszystkim w tropikalnych wodach, w tych w strefie umiarkowanej są rzadziej spotykane. Nie słyszałem o tym, by je zauważono w Bałtyku. Wyglądają jak morskie baletnice otulone welonami, ale są bardzo szybkimi pływakami – mogą dogonić i schrupać swoje jedzonko, czyli ryby. Co więcej, ich skomplikowana budowa sprawia, że zarówno podczas wolnego, pełnego gracji poruszania się niczym wodne baletnice, jak i w trakcie szybkiego pływania radzą sobie znakomicie.
La selle d’agneau, czyli osiodłać jagnię. Sposób na comber
Ta niesłychanie delikatna i soczysta, a do tego wyborna jagnięcina jest jednym z ulubionych produktów kucharzy na całym świecie. Istnieje wiele sposobów na przyrządzenie tego rodzaju mięsa. Wielcy magowie sztuki kulinarnej prześcigają się w najbardziej wymyślnych metodach, ale wszystko się sprowadza do jednego. Często to, co najprostsze, okazuje się najsmaczniejsze. Zresztą nie jest to jedyna odmiana tego wyśmienitego mięsa. Oczywiście słynna jest jagnięcina z Wysp Brytyjskich, a przede wszystkim z
Aperitif, apero i reszta przyjęcia. Wykwintny francuski obiad
Będzie świąteczna sałatka z surowymi porami, z jajkiem miękkim w środku, a twardym na zewnątrz i z tapenadą – pastą z czarnych oliwek, czosnku, wymoczonych w wodzie filetów anchois, soku z cytryny, oliwy i kaparów. Będzie tarta z kozim serkiem, befsztyk, a na deser melon faszerowany owocami. To klasyczne menu ogrodowe. „Porządek” obiadu Kolacji zresztą też. A zatem najpierw aperitif. Kojarzy nam się zazwyczaj z napojami.
Jagnięcina na francuskim obrusie. Gicz jagnięcą gotowana kilka godzin
Na początek klasyczne dania. A zatem kotleciki. Najwspanialsze pochodzą z owiec wypasających się na łąkach pod Mont St. Michel w Normandii i w Pikardii. Po odpływie ocean oddala się na kilkaset metrów od brzegu, a w niektórych miejscach nawet na wiele kilometrów, opuszczając dno, po którym można spacerować, ciesząc oczy tęczą pastelowych barw. Gdy ocean się wycofa, to pozostawia po sobie ślady – sól morską osadzoną na źdźbłach
Kaczka po francusku i japońskie grzyby. Przyda się też wino
Według Światowej Organizacji Żywności, działającej przy ONZ, rocznie na świecie produkuje się ponad cztery miliony ton kaczego mięsa. Największym producentem kaczyny na świecie są Chiny – wytwarzają one niemal dwa i pół miliona ton. Kaczy potentat. Trudno się zatem dziwić, że w kuchni chińskiej kaczka jest bardzo często obecna. Najwspanialsza jest na chrupko. Skórka rozpływa się w ustach. W Singapurze podają przepyszną pieczoną kaczkę „szarpaną” widelcem, zawijaną w przypieczony placek.
Cukinia, czyli kabaczek. Przyrządź ją we francuskim stylu
Warzywo to (chociaż niektórzy botanicy klasyfikują je jako owoce ze względu na pestki – ale my nie będziemy prowadzili polemiki na ten temat) stwarza przebogaty wachlarz możliwości wykorzystania. Najbardziej oryginalny sposób ich przyrządzania proponują w małych knajpkach przy pełnych uroku wąskich ulicach starego miasta w Nicei. Tam żółte kwiaty cukinii (co ciekawe, na tej samej roślinie wyrastają kwiaty męskie, a dopiero potem żeńskie) najpierw obtaczają w mące wymieszanej z