Zaproponuję Czytelnikom coś w rodzaju filmowej archeologii, czyli pogrzebiemy w starych filmach. Amerykański film „Idiokracja” z 2006 roku był w swoim czasie oceniany jako średniej jakości komedia science fiction. Niestety, świat rozwinął się od tego momentu nie tak, jak byśmy chcieli i radykalnie zgłupiał. To, co było w 2006 roku fantazją, obecnie powoli staje się
Ta wojna, o której chcę dzisiaj napisać, to wieczna konfrontacja między kobietą a mężczyzną. Napisano już setki książek o tym, że mężczyźni pochodzą z Marsa, a kobiety z Wenus lub odwrotnie, i że to dwa różne światy, które od zawsze toczą swoistą wojnę domową. Nic więc dziwnego, że problem próbują zanalizować psycholodzy, komicy oraz autorzy
Oba te filmy wyprodukowali Niemcy i w obu dochodzi do wielu przezabawnych sytuacji. W filmie Daniego Levy’ego Hitler okazuje się kompletnym zaprzeczeniem zwycięskiego wodza, a w filmie według bestsellerowej powieści Timura Vermesa, gdy mówi poważnie swe stare kwestie, wszyscy biorą go za parodystę. Niezrównaną satyrą na Hitlera był oczywiście klasyk gatunku, czyli „Dyktator” Charliego Chaplina
W trakcie prowadzonego dochodzenia zwykle wyprzedza policję swym bystrym tokiem rozumowania i jest o wiele bardziej spostrzegawcza niż zawodowi śledczy. Kryminały z panną Marple stały się hitami i wielokrotnie przenoszono je na ekran. Jane Marple to postać literacka, natomiast dziennikarka Loretta McLaughlin to zapomniana bohaterka, która rozwikłała sprawę seryjnego mordercy z Bostonu. W latach 1962 – 1964 w Bostonie grasował morderca kobiet. Wykorzystywał
Gdy Ferdynand Cortés z grupą swoich hiszpańskich konkwistadorów wycinał w pień Azteków, niósł im „lepszą” cywilizację. Gdy król Belgów Leopold II urządzał w afrykańskim Kongu masakrę tubylców, też towarzyszyły temu wzniosłe hasła. Za kurtyną niesienia „cywilizacji” stoją zwykle przyziemne chciwości. Cortés chciał złota rdzennej ludności, a chodzący w białych spodniach i kapeluszu belgijski król – drogiej kości słoniowej.
Nowa premiera w Teatrze Polonia Krystyny Jandy porusza problem utraty wiary przez księdza, który woli być stand- -uperem, i braku wiary u ateisty, który mimo nadludzkich wysiłków księdza nie daje się nawrócić.
Trans-misja Teatr Nowy ma tradycję teatru zaangażowanego, który porusza na scenie ważne tematy społeczne i polityczne. To przecież scena kierowana swego czasu przez Kazimierza Dejmka. Dawniej Nowy kąsał zachwycone sobą mieszczaństwo, a dziś kąsa i drażni dziadersów. Oj, nie spodoba się ta sztuka zwolennikom Korwin-Mikkego i Konfederacji, ale warto na nią pójść nie tylko z
Oszust w stylu retro W kinach i na deskach teatrów oglądamy zatem seryjnie historie o czarnych charakterach. Najnowsza premiera w Teatrze Muzycznym w Łodzi także oparta jest na przezabawnej karierze pewnego młodego oszusta, który grasował w Ameryce w latach 60.
Recenzja spektaklu „Życie: Trzy wersje” – Wyraźnie słyszałam, jak mówiłeś „zobaczysz, jak będą się zaraz przed nami płaszczyć”, mówi żona Huberta Finidoriego w sztuce Yasminy Rezy „Życie: Trzy wersje”. – Ależ kochanie, mówiłem tylko, że będą podawać nam płaszcze, co przecież cechuje ludzi kulturalnych – próbuje zamienić w nieporozumienie słowne krępującą sytuację Hubert, bo scena