Lee Miller była modelką „Vogue’a”, przyjaciółką malarzy i poetów. Jej portrety wykonywał sam Pablo Picasso, a kochankiem i mentorem był Man Ray (fotograf i artysta ruchu dada).
Żyjąca między Nowym Jorkiem, Paryżem a Londynem modelka i muza artystów pewnego dnia sama chwyta za aparat i zaczyna współpracę z magazynem „Vogue”, tym razem jako fotografka.
Gdy wybucha wojna, zostaje korespondentką wojenną. Ta profesja zdominowana jest przez mężczyzn, więc Lee nie jest łatwo. Fotografuje bombardowany Londyn, robi zdjęcia mieszkańcom walczącym z pożarami i skutkami wybuchów, ale to jej nie wystarcza. Chce iść na front, ale Brytyjczycy nie dają jej pozwolenia. Ponieważ Lee jest Amerykanką, stara się o bycie korespondentem wojennym w U.S. Army. I to się jej udaje.
Fotografuje rannych żołnierzy w szpitalach polowych, ale rusza też na linię frontu. Jest wśród oddziałów, które wyzwalają francuskie miasta. Robi zdjęcia kobietom, hitlerowskim kolaborantkom, którym w odwecie goli się głowy. Fotografuje stosy trupów w obozach koncentracyjnych i wreszcie w zdobytym przez aliantów Berlinie dostaje się do pałacu Hitlera.
W siedzibie Adolfa trwa popijawa zwycięzców. Amerykańscy żołnierze częstują ją koniaczkiem z barku samego wodza Trzeciej Rzeszy, tymczasem Lee, korzystając z zamieszania, wchodzi do eleganckiej łazienki Hitlera, rozbiera się, a jej przyjaciel robi zdjęcie Lee w wannie tego, który chciał być panem Europy.
Ta fotografia stanie się ikoniczną częścią światowej fotografii wojennej. Nie masz większego dla wodza upokorzenia i większego symbolu przegranej niż zdjęcie amerykańskiej modelki w tak intymnym miejscu jak wanna. W filmie oglądamy autentyczne fotografie zrobione przez Lee Miller, które po latach zapomnienia odkrył na strychu jej syn.
Kate Winslet w roli Miller wypada zachwycająco. Film ma kilka polskich akcentów, bo reżyserka Ellen Kuras jest Amerykanką polskiego pochodzenia, a zdjęcia robił znany polski operator Paweł Edelman.
Choć Miller była twardzielką i kobietą niezwykle odważną, wojna odcisnęła na niej swe piętno. Przez lata zmagała się z depresją i alkoholizmem. Umarła w całkowitym zapomnieniu. Dobrze więc, że przypomniano jej historię w filmie biograficznym, którego każda minuta warta jest obejrzenia.