Przez 14 lat toczył sądową batalię z kolegami z dawnego zespołu o prawo do nazwy. Przegrał, choć wydawać by się mogło, że wyrok był salomonowy. – Andrzej Krzywy i Piotr Kubiaczyk wytoczyli mi proces. Pierwszy werdykt nie zabraniał mi używania nazwy grupy. W apelacji została mi ona zabrana. Wydano dziwny, kuriozalny wyrok, bo mam prawo do nazwy, ale nie mogę jej
Jak mówi, jego kariera indywidualna zaczęła się w chwili, kiedy T.Love przygotował piosenki do filmu „Superprodukcja” Juliusza Machulskiego. – Przyniosłem dwa swoje utwory, które zostały dołączone do płyty wydanej przez Warner Music Poland. Choć w filmie ich nie było, didżeje dowiedzieli się, że jest ktoś taki jak Sidney Polak. Dwa lata później wydałem pierwszą swoją płytę.
Obecnie promują koncertami album „40/40”, wydany w ubiegłym roku, podsumowujący 40 lat kariery Lombardu. Wydawnictwo ma wymiary okładki płyty analogowej. Na jego 100 stronach są zdjęcia muzyków, teksty piosenek (ilustrowane obrazami Arkadiusza Dzielawskiego) oraz informacje o karierze grupy. Do albumu dołączono 4 płyty CD, każda z 10 nagraniami. Razem ze Stróżniakiem i Cugier zarejestrowali je
Mieszka od zawsze w Łodzi. Już na wstępie pytam, ile jest w nim muzyka, a ile pisarza. – To zawsze szło równolegle. Trudno mi siebie nazwać poetą. W książce „Wewnątrz i zewnątrz”, gdzie opisuję najbardziej intensywny okres swojej kariery, znalazło się kilkanaście tekstów z tamtego okresu. Staram się, aby te teksty miały parapoetycki charakter. Lubię teksty,
Pochodzą z Wrocławia, ale przyjechali do Warszawy, aby rozmawiać o ich najnowszym wydawnictwie – płycie „Żyleta”. Waldemar „Ace” Mleczko i Jacek Telus. Jak zapewniają, nie jest to żadna reaktywacja zespołu, raczej powrót na rynek. – Nigdy się nie rozwiązaliśmy. Mieliśmy przerwy. Ostatnia trwała kilka lat. Poprzednia płyta „Poerox i Tramblanka” powstała cztery lata temu i została nagrana z gośćmi. Z Krzyśkiem
– Prowadzisz bardzo intensywne życie: wywiady, radio, telewizja, koncertowe podróże. – Tak, najbliższe to Radzyń Podlaski i Międzyrzec Podlaski. – W Radzyniu dostaniesz tytuł honorowego obywatela miasta. – Podobno. I bardzo się z tego cieszę, bo te rejony to moje rodzinne strony, moje Podlasie. Mama pochodziła ze wsi koło Międzyrzeca, z Drelowa, i dlatego bardzo często bywałam w tych okolicach. A moje pierwsze zachwyty to
Zaczynał od występów w słynnym klubie studenckim Politechniki Gdańskiej „Kwadratowa”. Założył zespół Dekathlon Dixieland Jazz Band, z którym występował na wielu festiwalach. Potem skrócił nazwę na Detko Band. Popularność grupie przyniósł udział w programie telewizyjnym „Herbatka u Tadka”. Ma już 85 lat, od ponad 20 jest na emeryturze, ale nie siedzi w domu. Jeździ samochodem, pomysłów też mu nie brakuje. – Wciąż występuję,
Z jego mieszkania na 10. piętrze rozpościera się bajkowy widok na Zatokę Gdańską. Na stałe osiadł tu kilka miesięcy temu. Niestety, chodzi o kulach. W połowie listopada miał poważny wypadek na rowerze. – Skręcałem w ulicę, poślizgnąłem się na mokrych liściach i wywróciłem się. Złamałem kość udową. Jestem trochę cyborgiem, bo mam w nodze kawał tytanu!
Mieszka w podwarszawskim Konstancinie. Jego dom to miejsce spotkań artystów, scena dla koncertów i galeria. – W czasie koncertów prezentuję moje prace. Pierwszy cykl nazywa się „Pejzaże Kazimierza”, drugi – „Pejzaże upadłych miast”. Kazimierz to wiadomo, a upadłe miasta to Berlin, Nowy Jork, Amsterdam, Paryż. Byłem niedawno w Berlinie i idąc ulicą albo jadąc metrem, widziałem leżących na ulicach ludzi w kartonowych pudłach, pod brudnymi
„Chłopiec z gitarą”, „Chałupy welcome to”, „Znamy się tylko z widzenia” to piosenki znane nie tylko najstarszym melomanom. Należą do kompozytorskiej spuścizny muzyka, który był jednym z pierwszych wykonawców polskiego rock and rolla. Poznakowski zmarł 30 listopada po ciężkiej chorobie w wieku 78 lat. Był członkiem zespołów Czerwono-Czarni i Trubadurzy, a w latach 2012 –