Lobby właścicieli mieszkań pod wynajem znalazło w nim znakomity przykład „złego lokatora”, którego można wyrzucić bez wyroku eksmisji. Bezprawnie. Jedna z komercyjnych telewizji to pokaże i pochwali, otwierając bramę dla nielegalnych brutalnych eksmisji rodzin z dziećmi, bo zalegają z czynszem z powodu niedostatku, a nie wyprowadzają się od razu, bo nie mają dokąd. Właściciele twierdzą,
Raptem bowiem znaleźli się w sytuacji, że to od nich, od ich skutecznego działania, zależy ludzki los. Ich wrażliwość jest zaletą, bo nie pozwala na odmówienie pomocy komuś, kto o nią prosi, ale jednocześnie sprawia, że ciężko przeżywają dzikie eksmisje samotnych matek, nękanie i zastraszanie dłużników. A przecież nie w każdym przypadku można skutecznie pomóc.
Administratorka z miasta nie pozwoliła jej nawet obejrzeć pomieszczenia, do którego ją wyrzucają. Wiadomo tylko, że to strych o powierzchni 17 mkw. Urzędnik ze spółdzielni zapowiedział, że podczas eksmisji „nie będą się z nią patyczkować”.
Kiedy dług jest duży, wierzyciele licytują nasz jedyny dach nad głową. Wtedy zwykle albo powiększamy grono bezdomnych, albo trafiamy na wolny rynek najmu, co sprawia, że resztę życia spędzimy w niedostatku. Konieczna zmiana prawa, którą już próbowaliśmy przez Sejm przeprowadzić, polega na wyłączeniu spod licytacji jedynego dachu nad głową. Oczywiście w rozsądnych ramach, czyli do określonej powierzchni mieszkalnej czy wartości. Wille
Ustawa o ochronie praw lokatorów jasno stanowi, jak wygląda samo postępowanie po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy najmu okazjonalnego. Problem polega na tym, że jest to tylko teoria. Artykuł 19d wspomnianego aktu prawnego stanowi, iż: „Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy najmu okazjonalnego lokalu, jeżeli najemca dobrowolnie nie opróżnił lokalu, właściciel doręcza najemcy żądanie opróżnienia lokalu, sporządzone
Przymusowa sprzedaż zadłużonego lokalu Mieszkam w bloku, który stanowi wspólnotę mieszkaniową. We wspólnocie są dwa mieszkania z dużym zadłużeniem. Jedno z mieszkań ma już komornika, ale ściągana kwota nie pokrywa nawet bieżącego czynszu, więc dług stale się zwiększa. Mieszkają tam trzej mężczyźni: ojciec emeryt, syn niepełnosprawny i drugi syn – zdrowy mężczyzna, który podobno czasami pracuje dorywczo. Nie podejmuje oficjalnej pracy, bo boi się komornika, zresztą większość
Po dwóch miesiącach się zwolniła. Była w kropce. Przestało ją być stać na płacenie wysokiego czynszu (3 500 zł) i przyszła do nas po pomoc. Po krótkiej rozmowie udało się przekonać pracodawcę, aby wypłacił zaległe wynagrodzenie. Musi teraz jednak znaleźć pracę.
W schronisku dla bezdomnych powiedziano mu, że brama otwiera się o 6.00. On jednak o tej porze powinien być już w pracy. Jest kucharzem. Przebywanie w takich ośrodkach wiąże się z ograniczeniem wolności, które koliduje z pracą zawodową. A większość bezdomnych gdzieś pracuje. Są ich w Polsce setki tysięcy. Mieszkają po działkach, piwnicach, strychach, w
Młode małżeństwo z małym dzieckiem chce zamienić swoje małe, jednopokojowe mieszkanko komunalne na większe. Znaleźli samotną starszą panią, która chętnie się zamieni, bo zmniejszy to koszty utrzymania lokalu. I tu zaczyna się dramat, ponieważ urzędnicy robią wszystko, żeby udowodnić, że rodzina z dzieckiem nie mieszka w mieszkaniu, które chce zamienić.