Gdyby Hans Christian Andersen żył dziś, z pewnością byłby gwiazdą mediów – bywalcem talk-show, bohaterem Tik- Toka i ikoną popkultury, a może nawet mieszkałby w Rzymie, bo wracał tam kilkukrotnie i zawsze tęsknił za kolejnym razem. Urodzony w ubóstwie w Odense, sam stworzył własną legendę, zanim jeszcze świat poznał pojęcie celebryty. Z melancholijnym spojrzeniem i
Pan Prus lekko pochylony i z rękami założonymi za siebie z zadumą spogląda na pędzących Traktem Królewskim warszawiaków i przyjezdnych. Ciekawe, co by powiedział na widok współczesnego planu filmowego. Efektowne dekoracje zrobiły wrażenie na zaproszonych dziennikarzach, którzy mogli podejrzeć pracę filmowców i przez moment poczuć się, jakby podróżowali w czasie. Nad witrynami pojawiły się szyldy starych sklepów, asfalt został pokryty przez bardziej „z
Dokument Paducha to trzeci pełnometrażowy obraz reżysera i stanowi klamrę jego filmowego tryptyku. W 2014 r. debiutował dokumentem „TOTART, czyli odzyskiwanie rozumu”, gdzie podjął próbę scharakteryzowania niecodziennej jak na czasy końca PRL-u i początków III RP awangardowej formacji artystycznej. Rozpoczynały tam swe kariery najciekawsze osobowości Trójmiasta, począwszy od ekscentrycznego Pawła „Konjo” Konnaka aż po muzyka
To z tego podstawowego faktu płynie poczucie wartości poradników typu spacerownik, które są skrzyżowaniem bedekera z repetytorium z lektur, lekcji historii, dziejów filmu, teatru, muzyki i rozrywki. Agnieszka Konior i Anna Hojwa, krakowskie autorki, „spisały swoje czyny i rozmowy”, publikując sumę własnych przewodnickich doświadczeń i zdobytej wiedzy o mieście, do którego muszą czuć odwzajemnioną miłość.
Pierwsze książki nie wyglądały jak współczesne wydawnictwa eksponowane w witrynach księgarń. Powstawały przy użyciu takich materiałów, jak tabliczki gliniane, jedwab, papirus czy pergamin i nie zawsze ich części były ze sobą połączone. Jednak bez względu na formę zewnętrzną ich treść sprawiła, że coś się na świecie zmieniło. Utrwalając zwyczaje, wydarzenia i wierzenia, przybliżając koncepcje naukowe
Drużyna Szpiku oraz Fundacja Omea- Life wydały kalendarz na 2025 rok – „Piękne oblicze raka”. We wrześniu 2024 roku urządziłem w Sejmie wystawę tych pięknych zdjęć i właśnie wtedy postanowiłem, że tematem konkursu będzie – „Piękne oblicze raka inspiruje”. Prace konkursowe oceniało jury w składzie: Joanna Lisiewicz – dr nauk humanistycznych, literaturoznawczyni, teatrolożka, Dorota Raczkiewicz – politolog, dziennikarka, prezeska Fundacji „Dar Szpiku” i szefowa Drużyny Szpiku,
Zajrzyjmy tam (Dzień Dziecka tuż-tuż). Jak tam trafić? Chętnie zaprowadzę. Miejsce to żyje jak tęsknota nie wiadomo za czym, trochę jest ciemne, ale jednocześnie i świetliście kolorowe. Idziemy? Idziemy paryską ulicą Świętego Maura w XI dzielnicy miasta. Przecinamy rue Oberkampf, długą, wąską, o rzemieślniczo- robotniczej proweniencji, ze starymi dziedzińcami, brukowanymi podwórkami, fabrykami zmienionymi w lofty. Dużo tu niebiesko-czarnych ptaków
Od tego czasu co roku mężczyźni – zgodnie z tradycją katalońską – obdarowują w tym dniu swoje wybranki czerwoną różą, one zaś dają im w podarunku książkę. Kwiaty mają symbolizować krew smoka, którego pokonał Święty Jerzy, patron Światowego Dnia Książki. Kilka lat później, w 1930 roku święto zaczęto oficjalnie obchodzić w całej Hiszpanii, a od
Wszystkie jego książki: „Jerozolima: biografia”, „Katarzyna Wielka i Potiomkin” oraz rewelacyjna „Stalin. Dwór czerwonego cara” zdobywały nie tylko prestiżowe nagrody literackie, lecz także miliony czytelników, a co za tym idzie, wydania w kilkudziesięciu językach. Sukcesem zapewne okaże się jego najtrudniejsze dotąd przedsięwzięcie „Świat. Historia rodzinna”, dzieło dwutomowe, bestseller dla koneserów. Montefiore podszedł do tematu po
Ten pozornie sielankowy paradygmat, trwający kilka dekad, mający niekiedy rewolucyjne zwroty akcji, w życiorysie księgarza, aktywisty, pisarza, tłumacza, nauczyciela akademickiego i wysokiego urzędnika państwowego ma wiele odsłon. Radosnych wzlotów i bolesnych uniesień, czyli tego, co składa się na szary heroizm. Postawę w Polsce jedynie tolerowaną, bowiem w Polsce emblematyczny jest tylko heroizm śmierci. Autobiografia Karola