Wszystkie jego książki: „Jerozolima: biografia”, „Katarzyna Wielka i Potiomkin” oraz rewelacyjna „Stalin. Dwór czerwonego cara” zdobywały nie tylko prestiżowe nagrody literackie, lecz także miliony czytelników, a co za tym idzie, wydania w kilkudziesięciu językach. Sukcesem zapewne okaże się jego najtrudniejsze dotąd przedsięwzięcie „Świat. Historia rodzinna”, dzieło dwutomowe, bestseller dla koneserów. Montefiore podszedł do tematu po
Tag: literatura
Karol Czejarek. Romantyczny pozytywista
Ten pozornie sielankowy paradygmat, trwający kilka dekad, mający niekiedy rewolucyjne zwroty akcji, w życiorysie księgarza, aktywisty, pisarza, tłumacza, nauczyciela akademickiego i wysokiego urzędnika państwowego ma wiele odsłon. Radosnych wzlotów i bolesnych uniesień, czyli tego, co składa się na szary heroizm. Postawę w Polsce jedynie tolerowaną, bowiem w Polsce emblematyczny jest tylko heroizm śmierci. Autobiografia Karola
Karłowaty gigant, czyli biografia Zbigniewa Nienackiego
Mario Puzo, autor bestsellerowego „Ojca chrzestnego”, pytany, jak udało mu się skonstruować tak doskonałą fabułę swej powieści, odparł, że przeczytał wiele sensacyjnych książek o włoskiej mafii i wziął z nich najmocniejsze wątki i motywy. Tak samo odpowiadał Zbigniew Nienacki, gdy dociekano przyczyny olbrzymiej popularności jego cyklu przygodowego o Panu Samochodziku. Nienacki przeczytał wcześniej całą literaturę
Rytuały pisarzy. Czego potrzebowali, aby pisać?
Chilijska autorka Isabel Allende pierwszą książkę napisała w kuchni, brytyjska królowa kryminału Agatha Christie mogła tworzyć wszędzie tam, gdzie stało „solidne biurko i maszyna do pisania”, a japoński prozaik i tłumacz Haruki Murakami, często wskazywany przez bukmacherów jako kandydat do Nagrody Nobla, wstaje o czwartej rano, popija kawę i słucha muzyki z płyt winylowych, których
Seks i prześcieradła. Intymne życie Żydow
(Fragment książki) Bartosz Węglarczyk: – Mówi się, że Żydzi uprawiają seks przez otwór w prześcieradle. Możesz mi to wyjaśnić? Jonny Daniels: – Tego nie mogę ci wyjaśnić. Słyszałem o tym. Całe życie to słyszę. Kiedy wychowywałem się w Anglii, też to słyszałem. B.W.: – Ludzie pytają cię o to? J.D.: – Bez przerwy. Zanim wrócę do
Łódź ma… Pociąg do książek
To miasto ma swoje renomowane i nowatorskie sceny teatralne, prężnie działającą operę, wyjątkowe w skali kraju Spotkania Baletowe, Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych sprowadzający do miasta najlepsze spektakle z Polski i nie tylko, filharmonię stawiającą na stały repertuar na wysokim poziomie, przynajmniej dwie sceny muzyczne, Atlas Arenę i Wytwórnię, do których na koncerty ściągają polskie
Obrachunki z romantyzmem. Książka Marcina króla rozprawia się z pewnym mitem
Idea oblężonego Zbaraża, wojennej twierdzy otoczonej wrogimi siłami, była owocem rodzimego romantyzmu. Była spoiwem idei patriotycznych obowiązujących w kraju. I skutecznie działa do dziś, gdy popatrzymy na obecne spoiwo prawicowych partii, wypatrujących zła grożącego Polsce i wzywających do boju z wrogami zewnętrznymi. Dla badaczy idei to gratka dokonać egzegezy opozycji: emigracja/ kraj. Porównać ze sobą
Rok Saganki. Jakże francuska sztuka „małych nicości”
Uprawiała literaturę bycia sobą, bycia bohaterką sagi własnego życia. Zmarła 20 lat temu, 50 lat po ukazaniu się jej światowego bestselleru Bonjour tristesse (Witaj, smutku). Sama napisała sobie epitafium: Tu Françoise Sagan spoczywa, lecz to jej nie pociesza. Przewrotnie, zgryźliwie, z kpiarskim dystansem. Taka była, „małe monstrum”, jak ją nazwał noblista François Mauriac. Uwiodła i paryską inteligencję, i
Han Kang. Urodzona wśród książek
Mężczyzna, kobieta, mężczyzna, kobieta… Co roku, od czasu skandali seksualnych i finansowych, które wstrząsnęły kapitułą Nobla, jury najbardziej prestiżowej nagrody literackiej na świecie wybiera na zmianę autora i autorkę. W 2023 roku wybrano Jona Fosse’a, więc logika podpowiadała, że w tym roku nagrodę otrzyma kobieta. W czwartek 10 października, o godzinie 13, z małej sceny
Jak sobie coś wmawiać, to Masłowską. „Magiczna rana”
Tymczasem żadna akcja nie ma tu nic do rzeczy; wszystko rozgrywa się w wyobrażeniach bohaterów. Oni sami nie wiedzą, co przeżywają, bo nie mają nawet sposobu, aby o tym sobie opowiedzieć. Językiem fałszują rzeczywistość. To w ciągłym niedopasowaniu słów do tego, co kto chce czy umie powiedzieć, kryją się armaty Masłowskiej. Kiedyś była taka powieść