Rodzina państwa K. miała dwójkę dzieci: 16-letnią córkę i 14-letniego Dawida. Chłopiec był zdyscyplinowany, dobrze się uczył. Nie miał konfliktów z rówieśnikami. W domu również nie sprawiał żadnych problemów. 1 października 1996 roku około godziny 5 ojciec Dawida wyszedł do pracy. Po nim o godzinie 7 wyszła mama, a później siostra. Chłopiec wybierał się na
Maxima culpa Książka „Maxima culpa. Jan Paweł II wiedział” niderlandzkiego dziennikarza śledczego Eekke’a Overbeeka, zatem autora spoza patriotyczno-narodowego nurtu, w jakim tkwi każdy Polak, przynosi długą serię dowodów czerpanych z zasobów Instytutu Pamięci Narodowej i chłodno analizowanych. Zasób archiwalny jest cywilny, bo archiwa kościelne są dla sądów i dziennikarzy nadal zamknięte, choć to tylko przyspiesza
13 marca 2013 roku, drugiego dnia konklawe odbywającego się po rezygnacji Ratzingera, do Watykanu wtargnęła latynoska rewolucja. To był odpowiedni moment, bo nie dało się dłużej przytrzymywać drzwi szafy XXI wieku, z której wypadały kolejne trupy Kościoła: pedofilia kleru, utrzymywanie związków seksualnych, karierowiczostwo, trefne osobiste portfele i niegospodarność majątkiem Kościoła oliwionym przez wiernych, wreszcie problemy
Dlaczego akurat Zygmunt Hübner? – Bo o nim nie było książki. O wszystkich innych postaciach jemu podobnych były już różne publikacje, np. o Erwinie Axerze, Adamie Hanuszkiewiczu, Januszu Warmińskim, Kazimierzu Dejmku. A o nim nie. Po wtóre, pozwolił sobie o nim napisać, ponieważ go znał. – Byliśmy sąsiadami na Saskiej Kępie. Poza tym moi rodzice