Miejsce od tysiącleci sprzyjało człowiekowi, a odnalezione tu ślady ludzkie datowane są na 8 tysięcy lat. Około tysiąca lat temu amazońskie ludy Tupi zajęły niemal całą długość wybrzeża morskiego i to ich spotkali pierwsi Europejczycy, gdy tu wylądowali (1501 – 1502). To Europejczycy nadali nazwę miastu, bowiem postawili stopę na lądzie 1 stycznia w zatoce Guanabara, którą uznali za ujście wielkiej rzeki. Rio de Janeiro
Przymiotnik „kantabryjski” oznacza lud mieszkający w skałach lub tych, którzy chodzą po górach. Pojawiający się w tekście kantabryjskiego hymnu termin La Montana (Góra) jest etymologicznie równorzędny z nazwą Kantabria. Potwierdza to tradycja, gdyż między XIII a XX wiekiem La Montana była nazwą alternatywną, używaną w odniesieniu do tego, co obecnie nazywa się Kantabrią. Historycy podkreślają
Indyjski stan na zachodnim wybrzeżu subkontynentu, z najdłuższą linią brzegową. Piąty co do powierzchni, a dziewiąty pod względem ludności (64 mln). Czwarta co do wielkości gospodarka Indii, lider eksportu. Jeden z najbardziej uprzemysłowionych indyjskich stanów o niskiej stopie bezrobocia. Nazwę powziął od dynastii Gurjara-Pratihara, rządzącej Gudźaratem w VIII i IX wieku n.e. Stolicą stanu jest Miasto Gandhiego Gandhinagar. W Gudźaracie urodził się Mahatma Gandhi. Język Gudźarati Stan
W czasach eksploracji Brazylii region, dziś tworzący Rio Grande do Sul, zamieszkiwali Indianie Minuan, Charruas i Caaguaras, żyjący tu już 12 tysięcy lat p.n.e. Plemiona żyły długi czas bez kontaktu z białymi osadnikami. Zachodnia historia Rio Grande do Sul zaczęła się w XVII wieku wraz z utworzeniem hiszpańskich misji jezuickich, wypędzonych rychło przez Portugalczyków. Ale walki o ziemię między Hiszpanami i Portugalczykami trwały do początków XIX
Republikę zamieszkują głównie Rosjanie i Chakasi, żyje tu także największa diaspora polska w Federacji Rosyjskiej, skupiona w Kulturalno-Narodowej Organizacji Społecznej „Polonia” Republiki Chakasji. W większości członkami stowarzyszenia są ludzie młodzi (średnia wieku 33 lata), co jest ewenementem wśród organizacji narodowościowych. Organizacja zrzesza potomków przymusowych i dobrowolnych osadników z początków XX wieku, którzy przybyli na tereny południowej Syberii, w odróżnieniu od innych części Syberii, gdzie dominowali zesłańcy. W związku
Według źródeł sanskryckich (IX – VI wiek p.n.e.) Andhrowie, lud żyjący na północy Indii nad brzegami rzeki Jamuny, opuścił swe ziemie i zawędrował do południowych Indii. W III wieku p.n.e. Andhra stała się królestwem należącym do potężnego imperium Maurjów. Gdy dynastia Andhrów wymarła, władztwo przypadło kolejnym rodom aż po dynastię Mogołów, a później rządy Kompanii
Telangana to ziemia ludu mówiącego w języku telugu, a nazwa stanu pochodzi z języka gondyjskiego, języka spokrewnionej mniejszości etnicznej Gondów, ale mającej bogatą literaturę. Telugu to jeden z klasycznych języków Indii. Mówi w nim 75 proc. mieszkańców Telangany (12 proc. mówi w urdu, języku elity). Oba języki są równorzędnie traktowane w administracji, a na przykład w metrze w Hajdarabadzie nazwy stacji podawane są w obu tych
W 1842 roku Kurytybę podniesiono do rangi miasta, a 13 lat później cesarz Pedro II utworzył prowincję Parana. Przyczyniło się do tego porozumienie Parańczyków z regionalnymi bojownikami walczącymi przeciw cesarskiemu rządowi Brazylii. Rewolucja przyniosła wtedy niepodległość wielu prowincjom i nadała im status republiki, jak Republice Rio Grande do Sul, nieuznanej jako państwo narodowe, ale będącej przykładem dla kolejnych. Celem walki nie było proklamowanie niepodległości od Brazylii, lecz
Uta Reinöhl od wielu lat podróżuje do „górskiej krainy o świcie”, jak brzmi sanskrycka nazwa indyjskiego stanu Arunachal Pradesh. Niemiecka lingwistka spędza tam co roku kilka tygodni, aby badać coś, czego nie da się już uratować. Próbuje udokumentować dla potomności niezbadany wcześniej język kera’a. Do społeczności o tej samej nazwie należy ok. 15 tys. osób żyjących w rozproszonych wioskach w różnych dolinach Himalajów. Nie wszyscy Kera’a posługują
Na terenach arcybiskupstwa intensywnie wydobywano i handlowano solą, kopano też złoto, przez pewien czas pozyskiwano tu najwięcej złota w Europie Środkowej, co budowało ekonomiczną potęgę prowincji. Wybuchały tu w XV i XVI wieku powstania chłopskie, narastały nastroje protestanckie. Arcybiskupi radzili sobie z tym, wypędzając innowierców, najwięcej w latach 30. XVIII wieku, kiedy wygnańców salzburskich doliczono się 20 tys. W XIX wieku Salzburg, już zsekularyzowany, został włączony do cesarstwa