Jak wszystkie narody zamieszkujące Kaukaz, także Ingusze mają świadomość swych korzeni, sięgających paleolitu, a do tego współczesna Inguszetia leżała na przecięciu kilku pradawnych kultur, których ślady znajdowane są do dziś. Mówią językiem najbardziej zbliżonym do czeczeńskiego. Panorama z Przełęczy Chaukhi (3338 m) na granicę z Inguszetią #Gruzja pic.twitter.com/wAVWCNxxtP — Michał Rodak (@m_rodak) August 8, 2021
Zanim przybyli tu Europejczycy, żyzne ziemie położone w delcie Amazonki zamieszkiwali rdzenni mieszkańcy, jak lud Tupi, uważający się za potomków herosa Maíra. Natomiast nazwa ziemi Pará to dziedzictwo języka tupi i guarani; oznacza rzekę-morze, co oddaje poczucie ogromu delty amazońskiej, prowadzącej do Atlantyku wody wielkiej rzeki. Miasto zawdzięcza swą nazwę językowi hebrajskiemu. Belém jest bowiem portugalskim importem.
Stan Amapá został wycięty ze stanu Pará w 1943 roku, gdy utworzono tu Terytorium Federalne, ale dopiero w 1988 r. Amapá została konstytucyjnie włączona do Federacji Brazylii. Stolicą stanu jest leżąca w delcie Amazonki półmilionowa Macapá, jedyna stolica stanu Brazylii bez połączenia autostradowego z innymi metropoliami. Przecina ją równik, a od stolicy Federacji Brasilii dzieli ją niemal 1800 kilometrów.
Stolicą i zarazem największym miastem stanu jest niemal milionowa Teresina, która rozwinęła się i wzbogaciła dzięki żegludze na rzece Parnai, co skłoniło polityków do – niezrealizowanego – pomysłu wyboru miasta na stolicę Brazylii. O mieście mówiono swego czasu „Mezopotamia Północnego Wschodu”, gdyż znajduje się między dwiema głównymi rzekami regionu. Znane w przeszłości jako Cidade Verde,
Najwięcej migrantów przybyło do Minas Gerais w ostatniej dekadzie XVII wieku, kiedy rozeszła się wiadomość o odkryciu tu złóż złota. Kruszec przyniósł prowincji prosperity. A także nazwę, bo Minas Gerais oznacza kopalnie generalne. Lizbona ściągała 20-procentowy haracz w naturze, czyli co piątą część kruszcu.
Nazwa Paraíba wywodzi się z języka rdzennych mieszkańców, ludu Tupi, w którym rzeczownik pará (rzeka) plus przymiotnik aíb (zły) oznacza trudną do nawigowania rzekę. Taką nazwę początkowo przypisano największej rzece regionu, ale z czasem nazwa objęła całe jego terytorium.
Maranhao ma drugą co do długości linię wybrzeża w Brazylii – 640 kilometrów tropikalnych plaż, lasy namorzynowe, a w interiorze lasy amazońskie deszczowe i rozległe sawanny. Wybrzeże stanu słynie z wydm, delty na otwartym morzu oraz jedynej na świecie pustyni z tysiącami lagun z krystaliczną wodą. Bioróżnorodność oraz bogactwo historyczne umożliwiły podział stanu na pięć centrów turystyki o bardzo zróżnicowanej ofercie. Przybysz znajdzie tam atrakcje kulturalne
Mówi się tam językiem marathi – jednym z najszerzej używanych w Indiach i należącym do grupy indoaryjskiej. Szacuje się, że w marathi mówi niemal sto milionów ludzi, a dla kilkunastu milionów kolejnych to drugi język. Marathi wykształcił długą tradycję literacką – najstarszy zachowany dokument ma 1300 lat. Marathi jest językiem urzędowym i pierwszym językiem większości mieszkańców.
Obowiązująca obecnie nazwa została wprowadzona w 1904 roku, a pochodzi od jednej z lokalnych rzek, Aquiri, którą odczytano w jakimś liście handlowym jako Acre. Kraina była późno kolonizowana, gdyż dopiero pod koniec lat 70. XIX wieku zaczęli tu przybywać nieliczni osadnicy poszukujący drzew kauczukowych. Brazylia w owym czasie koncentrowała się na produkcji i eksporcie kawy.
Orisa jest ósmym co do obszaru i jedenastym pod względem ludności stanem Indii (41 milionów). Ma szesnastą gospodarkę kraju. Region znany jest też pod nazwą Utkala (pojawia się w indyjskim hymnie państwowym „Jana Gana Mana”), wymienioną też w hymnie stanu. Poza językiem odia, a mówi w nim 32 mln mieszkańców, w stanie Orisa używa się innych głównych języków państwa hindi, telugu, urdu i bengalskiego. W