Na pocieszenie okazuje się, że dla wybrzeża Bałtyku to nic szczególnego. Kraje nad nim położone wszystkie tak mają: raczej z nim graniczą, niż go objęły. Nawet te nazywające się bałtyckimi, dla których „Pribałtika” jest ich identyfikacją – nie są wcale morskie. Ryga czy Tallin są niczym portowe wyspy w tych głęboko rolniczych krajach. Najdziwniejszy jest
Tyle że to nie jest zwykła łąka. Trawa, dziewanna, jeżyny, czasem leśny zwierz; żadnych Indian nie ma na łące Winnetou. Są za to mroczne pozostałości: betonowe mury, w zaroślach czają się betonowe filary bramy wjazdowej, wyłażą zaanektowane przez przyrodę pordzewiałe naczynia. Ta łąka w Leobersdorf w Dolnej Austrii, wbrew pielęgnowanej niepamięci, obnaża ślady drugiego największego w Austrii obozu koncentracyjnego dla kobiet, obozu zewnętrznego KZ Mauthausen w Hirtenbergu.
Polskie nazwiska widuje się w książkach telefonicznych i na płytach nagrobnych wszędzie. Na całym świecie. Widywałem je na monumentalnym cmentarzu w Arlington pod Waszyngtonem, na wojennych cmentarzach w Dakarze i Bejrucie oraz niezliczonych, małych i dużych, nekropoliach w Europie. Minionego lata przyszło mi stanąć w miejscu, gdzie też złożono prochy polskich żołnierzy tułaczy. Nie zabił ich bój, nie zginęli na polu chwały. Oddali ducha na krzyżowej
– Pana książka, podobnie jak o wiele lat starsze wypowiedzi nieżyjącego już profesora Wieczorkiewicza, spotkała się z krytyką. – Oskarżano mnie, że ośmieliłem się mówić o sojuszu z Niemcami, którzy wymordowali 6 milionów polskich obywateli. To była typowa krytyka ahistoryczna. Ja nie mówiłem o sojuszu z Niemcami, którzy wymordowali miliony ludzi, tylko o sojuszu z
Obrońcy praw człowieka, rodziny ofiar hitleryzmu i ludzie dobrej woli zastanawiają się, dlaczego władze landu na to pozwoliły. Rainer Neugebauer, profesor socjologii na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Harzu, powiedział: „To zdumiewające, że coś takiego może się zdarzyć po 80 latach. Można przypuszczać, że nikt z ludzi mających polityczną odpowiedzialność nie podchodził do tego historycznego obiektu poważnie… To nie
– Od kiedy i dlaczego dołączył pan do odkrywania i szukania odpowiedzi na pytania ukryte pod najgłośniejszymi hasłami: lista ukrytych skarbów ostatniego niemieckiego konserwatora Günthera Grundmanna; złoto Wrocławia; tajemnice kompleksu Riese oraz klasztoru w Lubiążu? – Przez wiele lat zajmowałem się naukowo i hobbystycznie innymi częściami Polski – głównie Warmią, Mazurami i wschodnim Pomorzem. Dolny Śląsk „odkryłem” niemal przypadkowo i zauroczony zatrzymałem się
Tło historyczne Na początku II wojny światowej Niemcy rozpoczęli masową likwidację pacjentów Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Kocborowie, a brutalna akcja trwała do stycznia 1940 roku. Masowe mordy osób z zaburzeniami psychicznymi i innymi niepełnosprawnościami były częścią niemieckiego planu eliminacji osób, które według nazistowskiej ideologii uznawano za obciążenie dla społeczeństwa. Plan eutanazji, znany jako „Akcja T4”,
– Która to pani książka o powstaniu? – Dwunasta. Książki na temat powstania piszę już od ponad dwudziestu lat. Zainteresowałam się tą tematyką w szkole podstawowej; w rodzinnej Legnicy miałam szczęście do bardzo dobrych polonistów i historyków. Przeczytałam „Kamienie na szaniec”, a poezją Krzysztofa Kamila Baczyńskiego wręcz się zafascynowałam. Postanowiłam studiować w Warszawie i w czasie nauki w Szkole Głównej Handlowej chodziłam swoimi
Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku poinformowało we wtorek na swojej stronie, że zamierza przywrócić spójność całej wystawie. Obecnie powracamy do pierwotnej wersji scenariusza oraz wizji autorów sekcji „System obozów koncentracyjnych” i „Droga do Auschwitz” części wystawy zatytułowanej „Groza wojny” – ogłosił zarząd muzeum. O jakich zmianach mowa? Z wystawy głównej zniknęły fragmenty ekspozycji dotyczące rotmistrza Witolda
Mieszka w Berlinie w domu spokojnej starości. Pod jej oknem jest plac zabaw. Gdy siada na balkonie w wiklinowym fotelu, słyszy śmiech przedszkolaków szalejących na czerwonej zjeżdżalni. – Małe dzieci. Takie piękne – mówi. Oby miały szansę na spełnienie marzeń, szansę, jakiej ona od losu nie dostała.