Sanderus oferował artefakty równie sakralne, co mityczne: pióro ze skrzydła archanioła Gabriela, szczebel z drabiny, o której śnił Jakub, rdzę z kluczy św. Piotra i tym podobne imponderabilia. Mnie najbardziej podobało się kopytko osiołka, na którym Święta Rodzina galopowała do Egiptu. Sanderus oferował też odpusty zupełne i to z rozmachem Obajtka – na 200 albo
Co zastanawiające, uciekają politycy, którzy jeszcze rok temu przekonywali myślą, mową i uczynkiem, że skutecznie reformują system, by w Rzeczypospolitej zapanowało prawo i sprawiedliwość. Nie trzeba być profesorem Zollem, by zrozumieć, że oba pojęcia wykluczają się wzajemnie. Przynajmniej w Polsce. Że to święta prawda, pokazują ostatnie dni: wzywani do prokuratur podejrzani, ludzie, nad którymi wiszą
Tych, którzy pozostają obojętni na ich apele i wezwania, ekolodzy i klimatolodzy wyzywają od dogmatycznych ideologów, chociaż ideolodzy to raczej ci, którzy w coś zawzięcie wierzą, a nie ci, co są sceptyczni i nieprzekonani. Ideologiczne w tym jest raczej to, że jeśli ktoś jest specjalistą od zmiany klimatu, to przecież zakłada tę zmianę a priori,
Wojny gangów skończyły się 20 lat temu, nie notujemy zamachów terrorystycznych, apogeum terroru piłkarskich chuliganów również mamy za sobą. Na drogach ludzie giną nie w policyjnych pościgach (bo nikt ich nie goni), tylko pędząc, nie mając gdzie i po co jechać w ogóle, a co dopiero tak szybko. Wyłania się stąd obraz prowincjonalnego, ale idyllicznego kraju. Już nie
Nasilająca się niemożność porozumienia jest pogłębiana szkolnymi błędami komunikacji rządu ze społeczeństwem. Medialne błędy rzutują na chaos komunikacyjny między resortami, kancelariami premiera i prezydenta, rzutuje na kulawą komunikację wewnątrzpartyjną. Zaiste, jakby ktoś celowo pomieszał języki… Cechą premiera jest zanik wyczucia mediów i jego główny objaw – brak rzecznika rządu. To od dawna podnoszą media i
Wywodził się z wojska i już to stanowiło niezłą zagadkę. Psychiatra i seksuolog w koszarach peerelowskich to nie był ktoś, kogo by tam chciano i w ogóle widziano w jakiejkolwiek roli, a jednak wytrzymał i wypłynął potem w szeroki świat cywilny już jako autorytet i wręcz ikona tej profesji. Tym wyraźniej jego losy ilustrują drogę,
O takie funkcje nie ubiegają się sprawdzeni fachowcy z kręgu opery, wreszcie ludzie obdarzeni pracowitością, charyzmą i uczciwością. Takie osoby istnieją, ale tkwią zwykle po uszy w swych profesjonalnych zadaniach, pasjach i godnościach. One nie staną w konkursowe szranki ze zgłaszającymi się do takich wyścigów miernotami, bezrobotnymi, irracjonalnymi marzycielami, przegranymi rezydentami na tego typu posadach
Pojawiło się w nich coś, czego nie było – jak pamiętam – w powodziowych relacjach w 1997 roku. Pojawiła się smuga irracjonalnego przerażenia narzucającego podmianę pojęć. Rakiety zamiast wody, bomby zamiast przeciekających wałów, czołgi w miejsce pękających zapór, fizyczna degradacja ludzi w miejsce psychicznej masakry, jakiej doświadczyli ci, przez których życie i domy przewaliła się
Pierwszy zrobił to za własne pieniądze, drugi uznał, że pieniądze publiczne są jego własnymi. Fogg zyskał na podróży dobę, Czarnecki może zyskać nawet 15 lat. W celi. Albowiem jaki kraj, tacy dżentelmeni. Czarneckiego, poza miejscem urodzenia, niewiele łączy ze Zjednoczonym Królestwem, a już etos dżentelmena na pewno nie. Misja europosła stała się dla naszego (tu
I nie chodzi tu już wcale o Kaczyńskiego, przed którego sypialnią już teraz nikt nie mdleje, nawet Błaszczak ani kot. Tusk zapowiadał zadanie ciosu wielu potęgom, ale osłabł. Ciekawy wątek porusza Jacek Gądek w Newsweeku, który nawiązuje do jego celów prometejskich, czyli wybierania się przez niego – albo właśnie nie – na walkę z Kościołem. Walczą w Tusku dwie