– Po latach rozłąki z aktorstwem dołączyła pani do obsady popularnego serialu TVP „Na dobre i na złe”. Jak to jest znowu stanąć przed kamerą? – Przede wszystkim był strach. Mówię: Boże, jak ja sobie poradzę? Przecież już tak długo nie grałam. I okazuje się, że to jest trochę tak, jak z jazdą na rowerze. Sprawność jest mniejsza, ale tego się nie
De Gaulle twierdził, że Bardotka jest ważniejszym produktem eksportowym Francji niż samochody marki Renault, a ikona feminizmu Simone de Beauvoir, że jest „lokomotywą kobiecości”, która zawsze robi to, co się jej podoba, co, niestety, bywa niepokojące. – Nie zawsze robię to, co mi się podoba, ale zawsze mówię, co mi się podoba i jak trzeba przeciwko wszystkim –
Ciągle zbiera nagrody jako aktorka i jest bardzo lubiana nie tylko przez publiczność, lecz i własne artystyczne środowisko. Uważa się ją za osobę nie tylko sprawiedliwą i skromną, ale także wrażliwą, darzącą szacunkiem ludzi, którzy ją otaczają. Po śmierci męża nie zamknęła się w sobie. Żyje w symbiozie z rodziną, przyjaciółmi i pracą, która ciągle
Jest córką niemieckiej śpiewaczki operowej, superciekawą postacią, bardzo kobiecą, pełną charyzmy, ale i sprzeczności. Zgarnęła zarówno Oscara, jak i „trofeum” dla najgorszej aktorki, i dodatkowo najgorszej ekranowej pary – razem z Bradleyem Cooperem. Według Forbesa w 2010 i 2014 roku była na podium najlepiej opłacanych aktorek na świecie – zarobiła wówczas odpowiednio 56 i 51 mln dolarów. Tygodnik People umieścił ją na Olimpie najpiękniejszych kobiet, media
Powrót do aktorstwa Aktorka Jadwiga Jankowska-Cieślak wcześniej twierdziła, że już nie wróci do zawodu, ponieważ zajmowanie się ogrodem i wnukami zaspokaja jej potrzeby emocjonalne. Jednak, jak się okazało, powrót do aktorstwa, choćby na krótko, był dla niej wybawieniem, gdyż stałe pozbawienie możliwości wykonywania zawodu byłoby dla niej bolesne. Mimo że czasami brakuje jej propozycji aktorskich,
Ktoś złośliwy by powiedział, że zawarła pakt z diabłem, i coś w tym jest, od lat bowiem w ogóle się nie zmienia. No, może stała się bardziej kobieca. Jest pogodna, urokliwa, uśmiechnięta. Nie lubi pozować na ściankach, nie afiszuje się ze swoim życiem prywatnym. Nie przepada za mediami i rozmowami z dziennikarzami. Zgadza się jednak na nasze spotkanie.
W maju na spotkaniu z publicznością w Cannes pojawiła się w butach na płaskich obcasach, koszuli i czarnych spodniach. Wygodny, ale jednak formalny styl lubi najbardziej, chociaż, gdy trzeba było olśniewać w uroczystych momentach, z wdziękiem pokazywała się w kreacjach światowych kreatorów. Ponieważ samych nominacji do Oscara otrzymała ponad 20, na transmitowanych w telewizji ceremoniach
– Jest pani jedną z najbardziej obiecujących aktorek francuskiego kina. Mało kto wie, że pragnęła pani zostać baletnicą. – Od dzieciństwa marzyłam o balecie. Taniec klasyczny wymaga jednak tak wiele wysiłku i poświęcenia, że nie byłam pewna, czy będę w stanie udźwignąć ten ciężar. Aby tańczyć zawodowo, należy osiągnąć absolutną doskonałość i bez przerwy pracować nad techniką, a mnie pociągała również literatura,
W latach 80. spędzałem wakacje w wynajętej chacie stojącej na wzgórzu nad Zalewem Rożnowskim. W te piękne okolice zapraszałem przyjaciół i współpracowników, aby się wspólnie kąpać, plażować, palić ogniska i biesiadować. Któregoś lata wśród gości znalazła się Zofia Kucówna. Przywiozła z sobą Agatę Tuszyńską, początkującą wówczas pisarkę, traktowaną przez Hanuszkiewiczów poniekąd jak córkę. Było uroczo.
W czasach gimnazjalnych miałem z nią częste kontakty, bo uważała, że powinienem pójść do szkoły teatralnej, jako że zagrałem rolę Gustawa w szkolnym przedstawieniu Ślubów panieńskich i… jej się to podobało. Na Śląsku i w Zagłębiu znana była z rozlicznych kontaktów z młodzieżą artystyczną, którą promowała i przygotowywała do teatralnych egzaminów wstępnych. Projekt ten mniej podobał