Poza tymi niespodziewanymi przerywnikami prowadziła ustabilizowane życie. W małym mieszkaniu przy Chocimskiej 19 w Krakowie, które raz tylko, po Noblu, zmieniła na nieco większy metraż przy Piastowskiej. Na tym samym osiedlu, żeby księgarnia została ta sama i targ też. Bez dzieci, męża, przetworów, wykwintnych obiadków, ograniczając sferę domowej krzątaniny do minimum. Co więc całe życie
W gimnazjum chciała zostać mikrobiologiem, ponieważ pomysł patrzenia przez mikroskop i odkrywania całego świata był fascynujący. Poszła na uniwersytet, a tam zainteresowała ją ekonomia. Jej współlokator – historyk – prowadził studia nad niewolnictwem. Dzięki niemu Claudia poznała innych badaczy tego zagadnienia. Poszła w ich ślady, by uświadomić Amerykanom rolę, jaką odegrali niewolnicy w gospodarce Południa. Jednak tematem, który zdominował jej karierę i zapewnił złoty noblowski medal, był
„Wielka”, „cudowna”, „najważniejsza”, „najbardziej uważna”, „wsłuchana”; „jak nikt opowiadająca o zwyczajnym życiu, drobnostkach i upadku ideologii”, „rzadki przypadek lekkości i ironii”. Tak od lat prasa i krytyka opiewają talent Szymborskiej, podkreślając, że jej utwory „oczyszczają układ nerwowy i odtruwają od idei, że poezja jest czymś, czym się wie, iż jest”. Dzięki polskiej poetessie w ojczyźnie Dantego ze zdumieniem odkryto, że proces kompresji ważnych emocjonalnie momentów w wersety