Noblistka nawiązała do swego eseju z tomu Czuły narrator, w którym – w tym kontekście „pomiędzy” realnością świata zewnętrznego i niejasnością świata wewnętrznego – przywołała Junga (latem minie 150 lat od jego urodzin), swego „prywatnego mistrza”, jak przyznała w innym tekście Świat z odwrotnej strony. Zajrzałem do tego archiwalnego tekstu w paryskim piśmie „Prasa Polska” (47/97) z wielkanocną święconką na
Podczas otwarcia ekspozycji studenci Sorbony czytali po polsku i po francusku „relacje z europejskości i polskości” tegoż „sportowca ducha”, jak mawiał o sobie Gombrowicz, mistrza Europy w dyscyplinach: formy, gęby i maski. Będąc poza Paryżem, studentów nie słyszałem, więc sam wyszperałem kilka „relacji”, by je tu zacytować: Na imię mu było Witold, nazwisko – Gombrowicz/Z
Dziesięć lat później wspominałem tamte majowe dni w rozmowie z prof. Wiesławem Skrzydłą, byłym rektorem UMCS, którego odwiedziłem w paryskiej stacji Polskiej Akademii Nauk, gdzie dyrektorował, by przeprowadzić z nim wywiad do mojej gazety. Serdeczna sympatia głuszyła nawet moje genetyczne kpiarstwo, drażnione przez nazwę uczelni, mającej za matronkę wielką Marię Skłodowską – dopiero po mężu
Na tegoroczny program jubileuszowego 10. festiwalu „Góry Literatury”, który odbywał się w dniach 4 – 14 lipca w rekordowej liczbie 23 lokalizacji aż w trzynastu miejscowościach ziemi kłodzkiej, wpływ miało kilka rocznic ważnych dla Polski. 35 lat temu w Polsce odbyły się pierwsze częściowo wolne wybory. 25 lat temu Polska weszła do NATO, a 20