Po dwóch godzinach odczuwam hüzün, czyli coś dla niestambułczyka i nie-Turka powinno być czymś obcym. Wszak hüzün to nie zwykła depresja – to tęsknota za przeszłością, nostalgia. Ból związany z upadkiem wielokulturowego miasta, imperium. Czy jednak miasto rzeczywiście upadło? Nie. Po prostu stało się czymś innym, nowym. Gdy jednak zagląda się do literatury, wystarczy do Orhana Pamuka, noblisty, można zauważyć niesamowite zmiany. Kiedyś – Turcy, Żydzi,
Tag: teatr
Ireneusz Krosny pojawił się w nowej roli. „Wymyśliłem własny ruch”
Jest ciągle w trasie. – Wciąż występuję jako mim, ale równolegle rozpocząłem koncerty z moim Trio. Cały czas mam coś do roboty. Jadę tam, gdzie mnie zapraszają. Ostatnio nagrał teledysk dla Sławomira. – Zadzwonił i poprosił, żebym zrobił wideoklip do jego nowej piosenki „Baklawe”. Zgodziłem się. Musiałem stworzyć scenariusz i trochę pogłówkować, ponieważ w całym teledysku występuję sam. Reżyserowała go i montowała Kajra,
Ósmy dzień tygodnia. Recenzja Skiby
Kiedyś taka opinia była po prostu częścią czarnej, ale intrygującej legendy pisarza. Dziś to jak wyrok nakazujący wykluczenie. W zeszłym roku obchodziliśmy 90. rocznicę urodzin pisarza. Sejm głosami posłów wybrał Marka Hłaskę, obok znanych biskupów i polityków, na jednego z patronów roku, co samego Hłaskę pewnie by setnie ubawiło. Patronat rocznicowy pozwolił nam na powrót
150 lat Opery Garnier. Nie brakuje tu wyjątkowych wydarzeń
Kiedy 5 stycznia 1875 roku Charles Garnier zainaugurował swoją operę, nie przypuszczał, że 150 lat później stanie się ona mekką… selfie. Dziś to jedna z najpopularniejszych atrakcji Paryża, którą rocznie odwiedza milion turystów. Przyjeżdżają podziwiać architekturę, oglądać przedstawienia, ale też zabłysnąć w mediach społecznościowych. Niektórzy przychodzą w dżinsach i trampkach i w toaletach – czasem nawet za filarem – przebierają się w wieczorowe suknie i szpilki lub
Jaś Fasola ma 70 lat. Jego miny i grymasy zna cały świat
Jego miny, grymasy i niezdarne gagi znane są na wszystkich kontynentach, wielbicieli swojego przewracania oczami ma w dwustu krajach. Fani kochają go za Fasolę, Czarną Żmiję, tajnego agenta Johnny’ego Englisha, komisarza Maigreta i uzależnionego od czekolady księdza w filmie z 2023 roku Wonka. Na jego cześć nazwano asteroidę 19535, odkrytą w 1999 roku. Jest jednym z najbogatszych aktorów w Wielkiej Brytanii –
„Pelcia, czyli jak żyć, żeby nie odnieść sukcesu”. Recenzja Skiby
Joanna Szczepkowska w swym autorskim spektaklu dowcipnie komentuje tę swoistą „wojnę światów”, która objawia się nie tylko wzajemnym niezrozumieniem, ale też komicznymi sytuacjami. Oba te światy mogą funkcjonować niezależnie obok siebie, ale gdy zaczynają się przenikać, konflikt i brutalne zderzenie są nieuchronne. „Pelcia, czyli jak żyć, żeby nie odnieść sukcesu”, to spektakl o starzejącej się
„Prawda”. Komedia francuska. Recenzja Skiby
Uwielbiamy bowiem tę sytuację, gdy inni mają kłopoty. W tym wypadku są to problemy damsko-męskie niezbyt serio, a przecież w życiu bywa naprawdę poważnie. Tu od razu wchodzimy w konwencję teatralnej komedii granej dla zabawy. W spektaklu francuskiego autora prawda okazuje się niechcianym dzieckiem. W komicznym splocie wydarzeń mogłaby ona popsuć wszystkim zabawę. A po
Godot de Mauroy. Twórczość Samuela Becketta
Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej, twarzą w twarz z najgorszym, w pustkę, upadek, nicość, czekając na… nic. Bo nic nie jest bardziej rzeczywiste niż NIC. – Nazywa się Godot? – Tak sądzę. Ulica Godot de Mauroy jest w 9. dzielnicy Paryża. Według Deirdre Bair, amerykańskiej biografki Samuela Becketta, nazwa tej ulicy dała
Vargas. Według Mroziewicza
Dramat był wtedy formą, którą starał się opanować – bezskutecznie. Chunga to imię dziewczyny, która grana była przez młodziutką aktorkę bez bielizny. Obsesja męczyła go potem przez szereg powieści, gdzie Chunga bez majtek pojawia się pod różnymi imionami. Dziś wyszła właśnie po polsku najnowsza powieść Vargasa – „To dla pani ta cisza”, której warto poświęcić
Maciej Stuhr. Współczesna postać renesansu
W biografii zamieszczonej w Wikipedii piszą o nim obszernie jako o aktorze, reżyserze, scenarzyście filmowym i teatralnym, felietoniście, konferansjerze, a nawet psychologu i wykładowcy akademickim. Jest więc postacią zaiste renesansową, z olbrzymim dorobkiem aktorskim, nie tylko chłopięcym, ale również dojrzałym wiekowo, z rolami komediowymi i dramatycznymi zarówno w filmie, telewizji, na scenie, jak i w