Styl art déco, dekadencki, lata dwudzieste. W menu jajka po benedyktyńsku, „szczęśliwe ostrygi”, zestaw owoców morza o dziwacznej, acz przestrzennie bliskiej nazwie bourse. Palais de Bourse (pałac giełdy) mam przed sobą, wybieram więc irlandzką kawę i już po pierwszym odczuciu kofeiny z odrobiną whisky zatęskniłem do słowa m i e ć wpatrzony w nobliwą budowlę giełdy. Money! Wamp,
Matką jest madame Occasion, gdyż „Żelazna Dama”, jak ją nazywano, została poczęta z okazji wystawy światowej w 1889 roku oraz setnej rocznicy rewolucji francuskiej. Miała przeżyć tylko dwadzieścia lat, a do dziś stoi mocno na swych długich nogach i obchodzi 135. rocznicę urodzin. Ma nawet swój oficjalny adres: avenue Anatole-France 5, na krańcu Pola Marsowego, w 7. dzielnicy Paryża. Pod tym adresem odwiedziło ją
To niebywałe, jak mistrzowie sztuki kulinarnej, którzy osiedlili się pod wiecznie pokrytymi białymi czapami śniegu szczytami alpejskich olbrzymów, potrafili stworzyć niemal legendarną sieć restauracji. W Alpy można jechać na narty, można na wspinaczkę, na wędrówkę, ale nie brakuje we Francji i takich, co to jadą do Sabaudii tylko po to, by podążać szlakiem tamtejszych kuchni. Tymczasem nowy mistrz związany jest ze stolicą. Jérôme Banctel to nowa
W Olivet, na przedmieściach Orleanu, znajduje się obskurny hotel należący do popularnej sieci, która oferuje pokoje za wyjątkowo niskie ceny. Miejsce jest ponure, a stoi na skraju centrum handlowego i hałaśliwej drogi krajowej. Na balustradach balkonów gdzieniegdzie suszy się pranie. Na parterze wózki dziecięce upchnięte są pod markizą, w pobliżu dużej tablicy z cenami, obok której widnieje duży napis: Przyjeżdżaj, kiedy chcesz! To właśnie tutaj co
Od 28 stycznia określani są we Francji jako „rzucacze zup”, a to ze względu na ich ulubioną broń: termos z zupą. Tego dnia dwie aktywistki oblały w Luwrze szkło chroniące Mona Lisę i ogłosiły, że działają w imieniu stowarzyszenia Riposte Alimentaire. Kilka dni później, 10 lutego, w Muzeum Sztuk Pięknych w Lyonie podobny los spotkał Wiosnę Moneta. „Ta wiosna będzie
Wizyta rozpoczyna się punktualnie o 18.30, przed pierwszym występem. Ubrana w bardzo krótką marynarkę zapinaną na podwójne złote guziki i rozszerzane spodnie opinające talię osy oraz obowiązkowe szpilki Enny Gmatic, francusko-angielska tancerka, wita przy wejściu do kabaretu. Ma już na sobie sceniczny makijaż, ale nie włożyła jeszcze słynnej peruki z grzywką. Należy do zespołu od dwunastu lat i opowiada wielką
Duda liczy na istotne dostawy broni dla Ukrainy Rozmowy trwały bardzo długo. Po ich zakończeniu, około godziny 22, prezydent Duda wypowiedział się dla mediów: – Jeśli chodzi o konkluzję, najważniejsza jest taka – mam nadzieję, że w najbliższym czasie wspólnymi siłami zdołamy przygotować istotne dostawy amunicji dla Ukrainy, bo to jest tutaj najważniejsze. Była zgłoszona
Wychodzę ze stacji metra Olympiades (Igrzyska olimpijskie) i idę: szybciej, dalej, wyżej. Co widzę? Osiem stumetrowych wieżowców, które noszą nazwy miast olimpijskich; tworzą krwiobieg zespołu mieszkalnego Les Olimpiades. A dalej sieć podziemnych ulic: Oszczepu, Dysku… Rue Disque kreśli pod ziemią krzywą jak po rzucie dyskiem, żeby się połączyć z naziemną aleją Ivry. Nie, to nie jest wioska olimpijska letnich igrzysk w Paryżu (ta
Skoro jest tak dobrze, to od razu przechodzę do innych cytatów, pochodzących z paryskiej wystawy w Centrum Pompidou – „Fotostarcia (albo ‘fotobijatyki’ – jak kto woli) w historiach fotografii”. Twarz! Wyeksponowana, odsłonięta, zagrożona. Jakby zapraszała do aktu przemocy, a zarazem powstrzymywała od zabijania (Emmanuel Levinas). Fotografia, instynkt łowiecki bez chęci zabijania. Takie polowanie na anioły… Podkradamy się, celujemy, strzelamy
Stało się jak w „Kubusiu Puchatku” Milne’a: Sowa przyleciała i mnie zauważyła. Właściwie nawet nie odezwała się do mnie, ale w każdym razie poznała mnie. To bardzo uprzejmie z jej strony… A teraz do rzeczy. Stoję na Pont Neuf, najstarszym moście w Paryżu, i patrzę w nieznane, czyli w przyszłość, co zawsze przed nami. Nie oświetli