Szacunkowo żyje dziś na świecie około 35 milionów Ujgurów, z czego w państwach Azji Środkowej milion. W Sinkiangu mieszka ich 10 milionów. Ponoć 25 procent populacji Uzbekistanu ma związki krwi z Ujgurami. W Turcji jest ich ponad 300 tysięcy, zaś w królestwie Saudów 50 tysięcy. W Europie Zachodniej jest co najmniej 50 tysięcy Ujgurów, głównie w Niemczech, Holandii i we Francji, zaś w USA i
O plemionach Alanów wspominają autorzy starożytni, między innymi Pliniusz, Dionizy czy Józef Flawiusz, opisujący w I wieku naszej ery świat, jaki poznali. Już wtedy łączono Alanów z Sarmatami, żyjącymi nad Donem i Morzem Azowskim. Około V wieku Alanowie zostali zepchnięci przez Hunów na południe i rezygnując z życia koczowniczego, zaczęli się osiedlać na północnym Kaukazie,
Kontrola, sprawowana nad alpejską przeprawą, zapewniała miejscowym wymierne zyski. Budowano więc mosty, zamki i hospicja dla pielgrzymów, w zamian pobierając podatki. Od czasów sabaudzkich (XI w.) po rewolucję francuską (XVIII w.) Aosta cieszyła się autonomią i dwujęzycznością. Część mieszkańców doliny i dziś mówi po francusku, a część po włosku. Po zjednoczeniu Włoch (1860 r.) Dolinę Aosty włączono do Lombardii, co zdegradowało jej polityczną pozycję i znacząco osłabiło gospodarczo.
W dokumentach Buriaci pojawili się w 1240 roku i zawdzięczamy to Mongołom. Początkowo byli koczownikami, z czasem skoncentrowali się na hodowli koni, bydła i owiec. W XVII wieku zetknęli się z Rosjanami, którzy rozpoczynali kolonizację Syberii. Plemiona buriackie połączyły się wtedy i stały się dominującym żywiołem, ekonomicznie i militarnie. Religią Buriatów jest odmiana buddyzmu tybetańskiego
Historia człowieka w regionie sięga paleolitu, o czym świadczą naskalne rysunki w baszkirskich jaskiniach, przedstawiające nosorożce włochate, mamuty, konie. Niektórzy badacze uważają nawet, że udomowienie konia nastąpiło na ziemiach zamieszkanych przez przodków Baszkirów (VII – VI tysiąclecie przed naszą erą). W neolicie istniały tu prężna gospodarka rolna i hodowla bydła. Arabski podróżnik i geograf Al-Idrisi
Republika Karelii lub Karjala powstała w 1923 roku jako podmiot autonomiczny i weszła w skład ZSRR. Od 1990 roku, kiedy Karelia przyjęła Deklarację suwerenności państwowej, nosi obecną nazwę. Mająca ponad 180 tysięcy kilometrów kwadratowych i ledwie 600 tysięcy mieszkańców kraina graniczy na zachodzie z Finlandią, na wschodzie z regionem Archangielska, od północy z Murmańskiem, a na południu z regionami Wołogdy i Leningradu. Językiem urzędowym jest rosyjski, używane są także: karelski, fiński i
Seklerzy mówią po węgiersku, ale jak sami utrzymują, mówili już w tym języku, zanim Węgrzy dotarli do Europy. Uczeni nie są zgodni co do etnicznych korzeni Seklerów. Jedni wskazują na Hunów i Awarów, inni na Wołochów, jeszcze inni na Pieczyngów lub Połowców. Nie jest nawet znany moment przybycia Seklerów nad Dunaj, choć opisano ich po raz pierwszy w XII – XIII-wiecznej kronice węgierskiej, uznając za
Lista narodowości zamieszkujących Kaukaz, zarówno na południu, jak i północy, jest imponująca. Gruzini, Abchazowie, Abazyńczycy, Adygejczycy, Czerkiesi, Kabardyjczycy, Awarowie, Czeczeni, Ingusze, Bacbijcy, Lezgini, Ormianie, Osetyjczycy, Kurdowie, Tałyszowie, Tatowie, Ukraińcy, Grecy, Azerowie, Bałkarzy, Karaczajowie, Kumycy, Nogajowie, Turkmeni, Kazachowie i inni… Melanż gwarantujący burzliwe sąsiedztwo i Kaukaz taki jest. Jest to też miejsce, gdzie sąsiadują z sobą niepodległe państwa, rosyjskie kraje związkowe i republiki autonomiczne pozostające podmiotami Federacji Rosyjskiej. Na północno-zachodnim
– Wielonarodowość Istrii to wynik perturbacji historycznych – przekonuje Elżbieta Zarych, Polka mieszkająca na Istrii. – W krajach na obszarze Istrii językami urzędowymi są włoski, słoweński i chorwacki, ale w obu słowiańskich częściach drugim językiem jest włoski. Mieszkający na półwyspie czują się mieszkańcami Istrii i swoich miejscowości. Ważna jest lokalność, zaś podział polityczny – drugorzędny. Członkowie wielu tutejszych rodzin mieszkają w różnych krajach. Niejednokrotnie mieszka się w
W 1914 roku władze carskie zgodziły się objąć protektoratem ziemie Tuwy, a cztery lata później przyjęto traktat o Samostanowieniu Tuwy, przyjaźni i wzajemnej pomocy narodów rosyjskiego i tuwańskiego. W 1921 roku z poparciem Rosji radzieckiej powołano do życia Republikę Ludową Tannu- Tuwa, co rychło wywołało spór z Chinami, uważającymi Tuwę za swoje terytorium. Wkrótce swoje pretensje zgłosiła Mongolia. W 1941 roku Republika Tuwy przystąpiła do