2024-11-13
„Gdy umiera pies…” Z szacunku dla przyjaciela Nawiązuję do artykułu Pani Darii Grzesiek „Gdy umiera pies…”, zamieszczonego w ANGORZE nr 43. Nie tak dawno prof. Jerzy Bralczyk wyraził opinię, że w poprawnej polszczyźnie pojęcie umarł dotyczy człowieka, natomiast zwierzę zdycha i tylko taka forma jest poprawna. Zabolało mnie nawet nie to, że wypowiedź ta była godna raczej sztucznej inteligencji, ale to, że w uzasadnieniu swojej wypowiedzi prof.
Angora
2024-11-05
Benedyczak nie jest kremlinologiem czy sowietologiem, od których analiz puchną głowy, a obraz Rosji jedynie ciemnieje. I Bogu dzięki, że nie jest. Jest, jak sam się określa, rusofilem, który nienawidzi putinizmu. Zna Rosję dogłębniej niż jajogłowi z różnych instytutów studiów wschodnich. Widzi więc sprawy, o których ci pierwsi nie słyszeli, więc nie wpływają one na
Henryk Martenka
2024-11-01
Jak zatem liczyć jej wiek? Od ogłoszenia aktów konstytutywnych, czyli dokumentów spisanych przez ojców założycieli USA? Czy od ogłoszenia Konstytucji 3 maja? A może od pism filozofów francuskich? Arystoteles uważał, że demokracja to najgorszy z możliwych systemów, bo oznacza władzę większości przeciwko wszystkim. Uważał też, że przeciwnie – władza większości w interesie ogółu to politea,
Krzysztof Mroziewicz
2024-09-09
Nie tylko Morrison zachwycał się Céline’em. Dla Charlesa Bukowskiego jego Podróż do kresu nocy była najlepszą powieścią od dwóch tysięcy lat. Pod jej wpływem byli amerykańscy pisarze generacji bitników: Jack Kerouac, Allen Ginsberg, William Burroughs i wielu innych, jak Vonnegut, Miller, Roth czy Francuzi – Gide, Genete albo piszący po francusku Beckett, a i Sartre nie ukrywał, że się nią inspirował, pisząc
Leszek Turkiewicz
2023-12-06
Na początku Katarzyna Kasia opisuje swoje wrażenia z Festiwalu Góry Literatury organizowanego przez Fundację Olgi Tokarczuk. Wśród wielu ciekawych spotkań, jedno zapadło jej szczególnie w pamięć – to z Marianem Turskim, ocalonym z Auschwitz. Pan Marian opowiadał o solidarności, której doświadczył, kiedy inni więźniowie oddali mu część swojego chleba, żeby mógł kupić okulary. Bez okularów
Na podst. tekstu Aliny Mrowińskiej