– Po mnie poszła kolejna seria, kolega przepłynął całe swoje 50 metrów, więc to też dość długo trwało – opowiada Adrian. Dopiero potem go zobaczyli inni studenci i egzaminator. – Miałem zachłystowe zapalenie płuc, doszło do zatrzymania krążenia, mózg był niedotleniony, więc to była śmierć kliniczna – dodaje.
Na pływalni nie było ratownika, prowadzący siedział gdzieś na trybunach, a koledzy stali nisko, na poziomie zeskoku. Trudno było zauważyć ciało na dnie pływalni. Gdzie był ratownik? Regulamin wyraźnie wymaga jego obecności. Najwyraźniej uznano, że tę funkcję spełnia sam prowadzący zajęcia. Ale prowadzący spisywał w tym czasie wyniki.
Ciało na dnie basenu zauważyli koledzy. Była resuscytacja, pogotowie i szpital, gdzie pan Adrian powoli dochodził do siebie. Po wielomiesięcznym leczeniu i wszczepieniu rejestratora funkcji organizmu pozwolono mu wrócić na uczelnię. Tam zasugerowano roczny urlop dziekański dla podratowania zdrowia. Zgodził się i przez rok nie pojawiał się na AWF-ie, poddając się domowej rehabilitacji. Potem zaliczył zaległe egzaminy, wypełnił przypisane mu uczelniane obowiązki, by ze zdumieniem dowiedzieć się na koniec, że został właśnie skreślony z listy studentów.
Powód?
Brak zaliczenia zajęć z pływania, choć wszyscy widzieli, że dystans przepłynął, wynik został zapisany, a wypadek nastąpił już po egzaminie. Reporter próbuje wyjaśnić oczywisty bezsens podjętej decyzji. Dowiaduje się, że „uczelnia nie ma sobie nic do zarzucenia”, a jej rektor – nagabywany o udostępnienie dokumentów – pisemnie oświadcza, że „Dokumentacja dotycząca studenta Adriana Bruderka znajduje się w zasobach archiwum uczelni. Na tę chwilę nie jesteśmy w stanie udzielić informacji w tej sprawie”.
Wszystko zostało teoretycznie zamknięte. Ale tak łatwo Bruderka się nie pozbędą. Jego sprawę podjął wynajęty pełnomocnik. Będzie walczył o przywrócenie pana Adriana, bo w jego ocenie to uczelnia nie zdała egzaminu.
A na pływalnię powrócili ratownicy.
