Prolog Hawr, 13 listopada 1872 roku, godzina 7.35. Monsieur Claude Monet wstaje o świcie i wychodzi na balkon pokoju w hotelu Amirauté, gdzie zatrzymał się w drodze do Normandii. Co widzi? Wyłaniającą się zza horyzontu pomarańczową kulę słońca, która rzuca na wodę refleksy swego odbicia, budząc zasnuty poranną mgłą port. W oddali – dźwigi i maszty okrętów, bliżej – ciemne plamy rybackich łodzi. Przebijające się
Luksus ponad wszystko Tamara Łempicka, ikona szalonego Paryża lat 20. XX wieku, miała rozpoznawalny styl malowania, zwanego art déco. Jej obrazy cechuje geometryczne linie, kubistyczne bryły i ostry kolor. W 1925 roku miała swoją pierwszą wystawę w Mediolanie, stając się pionierką malarek zdobywających globalną popularność. Łempicka przeżyła dwa razy los uchodźcy – najpierw uciekając z
Dorota Kobiela, scenarzystka i reżyserka nowej adaptacji „Chłopów”, udzieliła wywiadu „Przeglądowi”. Opowiedziała w nim o pracy nad filmem, a także jej sensem we współczesnym nam świecie. Nowe spojrzenie na znaną historię Pierwsze pytanie, jakie zostało zadane Kobieli, dotyczyło właśnie wcześniej wspomnianego sensu. Bo jaki powód przyświeca twórcy chcącemu ponownie ukazać widzowi klasyczną powieść Żeromskiego. „Chłopi”
Obojętne, czy oglądamy geometryczne abstrakcje, czyli zorganizowane na płótnie trójkąty, kwadraty i prostokąty, czy kobiece akty albo sceny rodzajowe – widzimy Boga. Nie ma dla mnie jaśniej i jawniej religijnego malarza w XX wieku w Polsce. W stulecie urodzin, w Roku Nowosielskiego, wystawę jego prac sakralnych i świeckich „Ikona i abstrakcja” można było obejrzeć w
Full ludzi, młodzi, starzy. Atmosfera dawnych klubów nowojorskich. Jak Mudd Club przy 77 White Street. Jak Max’s Kansas City przy 213 Park Avenue South. Jak Club Negril przy 2nd Avenue 181. Jest to pierwsza ekspozycja poświęcona znaczeniu muzyki w artystycznej podróży Basquiata. Początek lat 80. Słychać muzykę z płyt, których malarz miał ponad trzy tysiące; były jego fetyszem, artystyczną pamięcią, drogą wyznaczającą własną twórczość. Na ścianach obrazy. Odwołują
– Twoja konstancińska wystawa poświęcona Tamarze Łempickiej okazała się niebywałym sukcesem, a to w ostatnim czasie trzecia wystawa tej najsławniejszej polskiej artystki, podkreślającej swą polskość. Najpierw Lublin, teraz Konstancin i Kraków. Nie za dużo? – Widocznie dobrego nigdy dość… Łempicka była wielka za życia, więc zainteresowanie nią przetrwało lata. Jako małe, prywatne muzeum wykonaliśmy dla