Opowiada, co go stresuje, do czego nie może się przyzwyczaić, co go dziwi – i porównuje naszą rzeczywistość z japońską. * * * Ignacego stresują kasy w supermarketach: – Kasjer skanuje towary i przerzuca je z ruchomej taśmy na drugą stronę. Klient musi spakować te towary, zapłacić i zrobić to w miarę szybko, bo następny
– Dla Japończyka to bardzo trudne – wyjaśnia. – Japończycy raczej nie rzucają pracy. Moi znajomi i rodzina bardzo się o mnie martwili. Wielu ludzi mnie krytykowało. Ten pierwszy krok pozwolił jej jednak zrealizować marzenie, znów nietypowe dla japońskiej dziewczyny: – Nie wiem dlaczego, ale zawsze chciałam pojechać do Polski. * * * Pojechała do Japonii, zadziwiła rodzinę swoją decyzją, i
Pewnego dnia zatrzymano go w drodze do pracy. Dwaj ludzie ubrani po cywilnemu przeszukali mieszkanie, zabrali komputery i telefon. – Został oskarżony o wygłaszanie komentarzy obrażających władzę – wspomina Maria. Zamknęli go na trzy dni w areszcie Akrescina. – Wszystkim Białorusinom kojarzyło się to miejsce ze słowem „tortury”. Na szczęście nie bili go, ale wywierali silną presję psychologiczną, grozili. W końcu został zwolniony w oczekiwaniu na
*** Pierwsze jego zadziwienie – liczba obcokrajowców: – Kiedy przyjechałem do Polski, byłem zszokowany, ile osób na ulicy, na uniwersytecie rozmawia po angielsku, po hiszpańsku, po włosku i tak dalej. Na co dzień spotykam takich ludzi i widzę, że to nie są turyści. Jak pracowałem w korporacji, dużo było osób z Włoch, Hiszpanii, trochę z Anglii.
Mówi też, dlaczego uciekł z ojczyzny: – Miałem już dosyć tego „ruskiego świata” w Tyraspolu. O wyjeździe myślałem, odkąd skończyłem 16 lat. Ale ostateczną decyzję pomógł mi podjąć OMON. Uzbrojeni policjanci wpadli na imprezę, w której brałem udział. Leżałem twarzą do ziemi i wiedziałem, że nie chcę tam dłużej mieszkać. * * * Różnice między
* * * – Jesteśmy bardzo konserwatywnymi turystami. Znam rodziny, które od lat 90. jeżdżą do Chorwacji w to samo miejsce co roku. Znam osoby, moich kolegów 40 – 45 plus, którzy co rok jeżdżą w to samo miejsce w Austrii (…). Za parę lat będziemy mieli czeskich turystów, którzy co roku jeżdżą do Kołobrzegu
Nie szczędzą obelg, szczególnie po inwazji na Ukrainę, a w najlepszym przypadku lekceważą. Znakomita większość Rosjan w ogóle o Polsce nie myśli. Nieliczni oceniają nas trzeźwo, bez emocji. A są i tacy, którzy z nami sympatyzują – mimo wojny, mimo propagandy, mimo wszystko. * * * – Szczekający chihuahua, tak jak Bałtowie. Dużo mówią o Rosji,
– W Ukrainie często słyszałam narzekanie, marudzenie, jakieś pretensje do wszystkich, na przykład do władzy, rodziców, do szefa, że płaci mało, do nauczycieli (…). W Polsce też to jest, ale, moim zdaniem, nie w tak dużym stopniu. A prawda jest taka, że narzekanie, marudzenie nie zmienią twego życia. Ukrainka nazywa siebie wojownikiem walczącym o przyszłość, o której marzy. Podjęła wyzwanie, wyemigrowała z ojczyzny i
*** Pewnej niedzieli wybrała się z mężem na spacer do Lasu Wolskiego. – Mieliśmy mały piknik z kanapką i herbatką. Byłam szczęśliwa, że mogę patrzeć nie w laptopa, nie w telewizor, nie na miasto, ale na przyrodę, na drzewa, na ptaki. I byłam w szoku, jak takie spacerowanie, uprawianie sportów – np. bieganie, jazda rowerem – jest popularne u Polaków. Oczywiście sporty są
*** W Polsce są mniejsze problemy z zatrudnieniem, uznała większość respondentów. Łatwiej o pracę, lepsze warunki pracy, większe bezpieczeństwo zatrudnienia i szacunek do pracownika, większy nacisk kładzie się na równowagę między życiem zawodowym i prywatnym, sprawnie działa państwo prawa. *** Spodobała im się komunikacja publiczna i służba zdrowia, bankowość internetowa i dostęp do urzędów w sieci, dłuższa