– Daria Pikulik, wychowanka Ziemi Darłowskiej, kilka dni temu zdobyła na igrzyskach w Paryżu srebrny medal. – Odniosła wielki sukces. Denerwowałem się podczas jej startu, bo żeby uzyskać znaczący wynik w omnium, trzeba dobrze pojechać wszystkie cztery wyścigi składające się na tę konkurencję. – To trudny kolarski wielobój.
– Zaczynał pan ponoć w przysłowiowym garażu, a dzisiaj pańska firma jest potentatem w sferze informacji o rynku dzieł sztuki w Polsce. – Przyznaję, że w mojej historii jest coś z amerykańskiej opowieści o biznesie, który zaczynał się w garażu. W 2000 roku kończyłem studia na SGH. Pobyt w USA oraz unikatowy projekt rządu amerykańskiego pozwoliły mi poznać świat tamtejszej polityki i przedsiębiorczości. Po powrocie
– Z jakimi problemami dotyczącymi stóp najczęściej zgłaszają się pacjenci? – Przede wszystkim chodzi o dolegliwości bólowe, które pojawiają się w czasie chodzenia, zakładania obuwia czy po intensywnym wysiłku w czasie dnia. – Ma to związek także z haluksem, czyli paluchem koślawym?
– Jak to się stało, że zająłeś się żeglarstwem? – To rodzinna sprawa. Tata od najmłodszych lat brał udział w regatach, ślizgał się na bojerach, a w wieku 13 lat zbudował ze swoim sąsiadem, Krzyśkiem, łódkę. Żeby wyciągnąć ją z piwnicy, musieli wyburzać ściany (śmiech). Zalew Zegrzyński to był jego rewir, tam się wychował. Potem skończył szkołę morską i został marynarzem. Cały czas blisko
– Mam problemy z krążeniem. Jeśli nie wzywają mnie sprawy artystyczne, mniej się już przemieszczam, czasem wyjdę na spacer. No, trochę jak to starszy pan. Bo ja jestem starszy pan – uśmiecha się. Nie zaprzestał jednak śpiewania i występów. Mieszka w stolicy, a miesiąc temu był w Łodzi. – Pojechałem tam na zaproszenie Łódzkiego Stowarzyszenia Muzycznego „Ocalić od zapomnienia”, które zorganizowało ze
8 lutego 2024 r. wirtualnemedia.pl napisały: „Do Szansy na sukces wraca Elżbieta Skrętkowska”. Poinformowano nawet, że program „będzie emitowany w TVP2 od 3 marca br. i będzie można go oglądać w niedzielę o godz. 15.15”. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że pani Elżbieta nic o tym nie wiedziała. – Myślałam, że znajdę w nowej TVP coś dobrego. W styczniu napisałam nawet oficjalne pismo
– Od kiedy i dlaczego dołączył pan do odkrywania i szukania odpowiedzi na pytania ukryte pod najgłośniejszymi hasłami: lista ukrytych skarbów ostatniego niemieckiego konserwatora Günthera Grundmanna; złoto Wrocławia; tajemnice kompleksu Riese oraz klasztoru w Lubiążu? – Przez wiele lat zajmowałem się naukowo i hobbystycznie innymi częściami Polski – głównie Warmią, Mazurami i wschodnim Pomorzem. Dolny Śląsk „odkryłem” niemal przypadkowo i zauroczony zatrzymałem się
– Ma pan do czynienia nie tylko z dziennikarką, lecz także fanką zespołu Breakout! – O! (śmiech) – Mówię, aby pan wiedział. A teraz opowiem o moim najwcześniejszym wspomnieniu z Breakoutami. Otóż to mógł być 1968 lub 1969 rok, kiedy w telewizji zobaczyłam, usłyszałam piosenkę „Poszłabym za tobą”, którą zaśpiewała Mira Kubasińska. Czy wtedy pan grał w zespole Breakout?
– Ratujesz ludzi od blisko 30 lat. Widziałeś to setki razy. Jak tonie człowiek? – Wyciągałem z wody setki tonących. Charakterystyczne jest to, że człowiek, który idzie na dno, zazwyczaj nie jest w stanie wydobyć z siebie głosu, nawet nie wzywa pomocy. – Dlaczego tak się dzieje?
Mieszka pod Warszawą. Jest bardzo zajęty. Nie aktorsko, ale rodzicielsko. – Mam dwóch synów. Starszy, Aleksander, 17-latek, to już młodzieniec. Mamy dobry kontakt. Spędzamy razem dużo czasu. Młodszy, Janek, trenuje tenisa, jest bardzo zdolny pod tym względem. A że sam byłem sportowcem, wiem, w czym mogę mu pomóc.