– Co to takiego medyczna marihuana? – Samo słowo „marihuana” przywędrowało z Meksyku i ma konotację rekreacyjną. Dlatego wolę mówić raczej nie o medycznej marihuanie, lecz o konopiach albo o kannabinoidach, czyli substancjach czynnych zawartych w konopiach. Najlepiej rozpoznane z nich to THC i CBD. Mam jednak świadomość, że większość osób używa określenia medyczna marihuana. – Czym różni się ona od
– Na igrzyskach w Paryżu sportowcy będą rywalizować w nowej konkurencji olimpijskiej – breakingu. – Cieszę się, choć początkowo nasze środowisko było podzielone i wielu zawodników miało mieszane uczucia co do włączenia breakingu do programu olimpijskiego. – Dlaczego nie wszyscy akceptowali propozycję występu w Paryżu?
Z okazji jubileuszu rozmawiałem z perkusistą i menedżerem Budki Suflera, Tomaszem Zeliszewskim, jedynym członkiem grupy, który nagrał wszystkie jej albumy. – Jest pan w zespole od 1975 roku. Jak pan do niego trafił? – Była cykliczna impreza, rodzaj giełdy piosenki, w Radiu Lublin. Miałem wtedy niewiele ponad 18 lat. Przyjechałem z rodzinnego Tarnowa z kapelą wykonującą muzykę
Na wstępie pytam nieco prowokacyjnie, czy bardziej czuje się muzykiem, czy lutnikiem. – Na początku była budowa gitar firmy Majonez. Wewnętrznie czuję się jednak i jednym, i drugim. I to, i to pozwoliło mi poznać wiele tajemnic. Nie zdajemy sobie sprawy, jak gitara różni się od gitary, ile skrywa sekretów. Mam na myśli drzewo, przetwornik i lakier. Trochę tak jak Stradivarius. Cały czas jest
Ktoś złośliwy by powiedział, że zawarła pakt z diabłem, i coś w tym jest, od lat bowiem w ogóle się nie zmienia. No, może stała się bardziej kobieca. Jest pogodna, urokliwa, uśmiechnięta. Nie lubi pozować na ściankach, nie afiszuje się ze swoim życiem prywatnym. Nie przepada za mediami i rozmowami z dziennikarzami. Zgadza się jednak na nasze spotkanie.
– Skąd Chilijczyk w Polsce? – Przyjechałem na studia ok. 45 lat temu, to była końcówka Gierka, trudny czas przed stanem wojennym. – Pewnie już się pan u nas zadomowił, przeżywając w Polsce większą część życia. Kim pan się teraz czuje
Mieszka na obrzeżach Sochaczewa w domu po rodzicach. – Spokój, cisza, nie lubię hałasu. Mam trzy tysiące metrów kwadratowych, wszystko wokół zalesione. Wcześniej żyłem w bloku, w mieszkaniu spółdzielczym. Przyznaje, że koledzy wiele razy pytali, czy nie zamierza przeprowadzić się do Warszawy. – Do stolicy jest dość blisko, mogę pojechać autobusem albo pociągiem, dlatego nigdy nie miałem potrzeby, żeby tam zamieszkać. Trzy dni
– Czy z nastaniem ciepłych dni większość z nas bardziej zajmuje się własnymi stopami? – Coś w tym jest. Głównie dlatego, że zmieniamy obuwie na lżejsze, odsłaniające nasze stopy. I często nie wyglądają one tak, jak powinny i jaktego chcielibyśmy. To efekt niewystarczającej pielęgnacji przez cały rok. Wiele osób szuka wtedy pomocy u specjalisty. I nie mówię tu wyłącznie o zabiegach
– Jest pan trenerem kadry narodowej Arabii Saudyjskiej. Jak wygląda praca na Półwyspie Arabskim? – Jestem w Arabii już ponad 15 miesięcy. Żeby tu funkcjonować, trzeba być cierpliwym, bo tu nie działa wszystko tak jak w szwajcarskim zegarku. Nie narzekam, ale życie jest kompletnie inne niż w Europie. – Trudniejsze?
– Dotarłaś do finału, jednak nie dostałaś głównej finansowej nagrody. Wielka wygrana czy przegrana? – Nie da się ukryć, że jeśli chodzi o zdobycie głównej nagrody, to niewątpliwie przegrana. Jednak nie do końca, mam duże uznanie, poparcie i sympatię ludzi – to jest warte więcej niż pieniądze. Podkreśliłam na początku programu, że ważna dla mnie jest zabawa i poznanie nowych ludzi.