Minister: – Wie pan, jaką ksywkę ma Morawiecki u niektórych ministrów? „Chińczyk”. Kamil Dziubka: – A skąd się to wzięło? Minister: – Nie jest to bardzo wyrafinowane, przyznaję. Niech pan spojrzy na niego. No on wygląda jak Chińczyk. Te rysy twarzy, oczy, które przez szkła okularów wyglądają jak skośne… Kamil Dziubka: – Przyznaję. Niezbyt wyrafinowane. Były współpracownik Mateusza Morawieckiego: – Mateusz powiedział kiedyś, że polubił
Tag: książka
Burdelmamę zastąpił Instagram. Rozmowa z PIOTREM KRYSIAKIEM, autorem książki „Dziewczyny z Dubaju”
– „Zawsze zajmowałem się patologią. I tak mi zostało do dziś”. To twoje słowa, którym nie mogę się nadziwić. Życie jest piękne i kolorowe, a ty ciągle pokazujesz te wszystkie brudy. Dlaczego? – Bo wszystko o czym piszę, wydarzyło się naprawdę. A tak brudne – jak to nazywasz, przyciągają mnie najbardziej. Widzę różne barwy świata i korzystam z tego kolorowego również, zwłaszcza z
Sławomir Mentzen, czyli… Rekin. Fragmenty książki Marcina Kąckiego „Chłopcy idą po Polskę”
Najwięcej o Sławomirze Mentzenie dowiaduję się dzięki pieniądzom Palikota w dość osobliwym wywiadzie, na podcaście, w którym prowadzący klnie jak na imprezie, a sponsoruje to właśnie Palikot, z którym Mentzena dzieli wszystko, a łączy tylko to, że obaj robią piwo. Mentzen mówi tam tajemniczo, że największym wrogiem dla siebie jest on sam, że zawsze był
Wojak Szwejk. Ukazał się wywiad rzeka ze słynnym bohaterem
„Przygody dobrego wojaka Szwejka” znane są w kilkudziesięciu krajach świata. Książka Jaroslava Haška przetłumaczona na wiele języków bywa nawet określana mianem jednej z ważniejszych w dziejach literatury. Sławetny wojak doczekał się przez lata szerokiego grona miłośników, czy wręcz entuzjastów i wyznawców, czyli szwejkologów. Wśród nich ważną postacią jest Leszek Mazan – krakowski dziennikarz i publicysta znany z zamiłowania do postaci opisanej przez Jaroslava
Magdalena Abakanowicz. Historia najsłynniejszej polskiej rzeźbiarki
Miała barwne, trudne, ale i wypełnione sukcesami życie. Opowiada o tym biografia artystki, napisana przez znanego ze świata polityki Pawła Kowala, człowieka zafascynowanego dziełami Abakanowicz, piszącego raczej życiorys niż monografię sztuki artystki. Kowal nie podejmuje się interpretacji słynnych dzieł ani tym bardziej ich reinterpretacji, do czego nie palą się, niestety, także zawodowcy. „Książka nie została napisana z pozycji historyka sztuki czy krytyka – pisze Paweł
„Wołga. Meandry Rosji”. Ciekawe spojrzenie rosyjską rzekę
Pollen nie sili się na historyczne uogólnienia. Opisuje swe wołżańskie podróże: autobusem, pociągiem, taksówką, pieszo i statkiem, które odbył w dłuższym czasie, sumując pisarskie wrażenia w zwartym, koherentnym opisie. Opowiada prostym językiem, imponując dbałością o nadające smaku relacji szczegóły i przybliżając Europejczykom to, co zrozumiałe być nie może. Autor wie, znając dobrze dzieje Rosji, że Wołga jest wehikułem, z którego ogląda się najważniejsze wydarzenia
Zagadka kryminalna: Kawa z cyjankiem
Zbliżała się godzina czternasta. Telefon zadzwonił w momencie, kiedy inspektor Nerak wychodził ze swojego pokoju. Policjant podniósł słuchawkę i usłyszał głos Bartłomieja Nowakowskiego, znajomego członka rady miejskiej. – Dzień dobry, proszę wybaczyć, że zawracam panu głowę, ale potrzebuję pańskiej pomocy. Czy mógłby pan przyjechać do mnie do domu? Kilka minut później Nerak zaparkował przed piętrową
Zagadka kryminalna: Pokój na końcu korytarza
Parterowa willa ze spadzistym dachem pokrytym czerwonymi dachówkami stała na końcu ulicy Różanej. Kiedy inspektor Nerak nacisnął guzik dzwonka, drzwi otworzyła młoda blondynka. Widząc służbową legitymację, zaprosiła policjanta do środka i prowadząc go długim korytarzem w kierunku pokoju, w którym dokonano zbrodni, informowała: – Nazywam się Wiktoria Nowak. Zamordowano moją przyjaciółkę Annę Wójcik, z którą
Stu wyjątkowych – książka o legendach Widzewa Łódź
Książkę „Mój Widzew” można kupić w tym miejscu! – O kim mówi książka „Mój Widzew”? – O 100 wyjątkowych, choć niekoniecznie najlepszych, zawodnikach łódzkiej drużyny. Mija 60 lat od momentu, kiedy zacząłem oglądać mecze Widzewa, a pół wieku od chwili, gdy w roli dziennikarza opisywałem to, co działo się w tym zespole. Miałem sporo
Matriarcha. Wspomnienia Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej
Pamiętniki nestorki rodu „Koniec wojny. Ten czas ciężkich zmagań przez pięć długich lat koi nadzieja i oczekiwanie powrotu do utraconego domu własnego” – tak wita Autorka rok 1945. Rok nadziei, który rozpocznie też czas determinizmu całego pokolenia. Walki o przetrwanie, próbę odbudowania przedwojennego status quo, walki o rodzinę, wykształcenie, pracę. Nestorka rodu, Zofia Skąpska, w