Nazwa Paraíba wywodzi się z języka rdzennych mieszkańców, ludu Tupi, w którym rzeczownik pará (rzeka) plus przymiotnik aíb (zły) oznacza trudną do nawigowania rzekę. Taką nazwę początkowo przypisano największej rzece regionu, ale z czasem nazwa objęła całe jego terytorium.
Maranhao ma drugą co do długości linię wybrzeża w Brazylii – 640 kilometrów tropikalnych plaż, lasy namorzynowe, a w interiorze lasy amazońskie deszczowe i rozległe sawanny. Wybrzeże stanu słynie z wydm, delty na otwartym morzu oraz jedynej na świecie pustyni z tysiącami lagun z krystaliczną wodą. Bioróżnorodność oraz bogactwo historyczne umożliwiły podział stanu na pięć centrów turystyki o bardzo zróżnicowanej ofercie. Przybysz znajdzie tam atrakcje kulturalne
Alagoas, jeden z najmniejszych stanów, jest jednocześnie jednym z największych krajowych producentów trzciny cukrowej (większość produkcji cukru kupuje Rosja) i kokosa. Gospodarka Alagoas oparta jest więc na rolnictwie. Nazwa stanu pochodzi od laguny, a właśnie na wybrzeżu stanu lądowali europejscy odkrywcy w 1501 roku, w tym Amerigo Vespucci, a po nim Francuzi, którzy zaczęli tu handlować egzotycznym drewnem, o czym pamięć przetrwała w lokalnej nazwie Praia
Miejsce od tysiącleci sprzyjało człowiekowi, a odnalezione tu ślady ludzkie datowane są na 8 tysięcy lat. Około tysiąca lat temu amazońskie ludy Tupi zajęły niemal całą długość wybrzeża morskiego i to ich spotkali pierwsi Europejczycy, gdy tu wylądowali (1501 – 1502). To Europejczycy nadali nazwę miastu, bowiem postawili stopę na lądzie 1 stycznia w zatoce Guanabara, którą uznali za ujście wielkiej rzeki. Rio de Janeiro
W czasach eksploracji Brazylii region, dziś tworzący Rio Grande do Sul, zamieszkiwali Indianie Minuan, Charruas i Caaguaras, żyjący tu już 12 tysięcy lat p.n.e. Plemiona żyły długi czas bez kontaktu z białymi osadnikami. Zachodnia historia Rio Grande do Sul zaczęła się w XVII wieku wraz z utworzeniem hiszpańskich misji jezuickich, wypędzonych rychło przez Portugalczyków. Ale walki o ziemię między Hiszpanami i Portugalczykami trwały do początków XIX
Nicolas Maduro rządzi w bogatej w ropę naftową Wenezueli od 2013 r. Doprowadził kraj do gospodarczego upadku. Co piąty obywatel uciekł przed szerzącym się ubóstwem i represjami za granicę. Światełka na choince, smutek na twarzach We wrześniu pisaliśmy o dziwnym pomyśle polityka. Przesunięcie obchodów Gwiazdki miało bowiem odwrócić uwagę społeczeństwa od protestów i rosnącemu ubóstwu.
Jeden z czterech krajów Jak informuje „Rzeczpospolita”, Paweł Szopa nie przebywa już w Niemczech. Zostało to co prawda potwierdzone notarialnie we wniosku o list żelazny, ale ta informacja jest już prawdopodobnie nieaktualna. Według nowych ustaleń, Szopa obecnie przebywa w jednym z krajów Ameryki Południowej, najprawdopodobniej Kolumbii, Boliwii, Paragwaju lub Urugwaju. Ułatwić ma to mu fakt,
Zaraz potem oskarżył „faszystów” i „dywersantów” z opozycji o ataki na krajowy system energetyczny. Kilka godzin wcześniej władze w Caracas wydały nakaz aresztowania kontrkandydata Maduro w wyborach prezydenckich, Edmunda Gonzáleza Urruti. Został on oskarżony o różne „zbrodnie związane z terroryzmem, fałszerstwa i uzurpacje”. „Socjalistyczny” polityk Maduro rządzi w bogatej w ropę naftową Wenezueli od 2013 r. Doprowadził kraj do gospodarczego upadku. Co piąty
W 1842 roku Kurytybę podniesiono do rangi miasta, a 13 lat później cesarz Pedro II utworzył prowincję Parana. Przyczyniło się do tego porozumienie Parańczyków z regionalnymi bojownikami walczącymi przeciw cesarskiemu rządowi Brazylii. Rewolucja przyniosła wtedy niepodległość wielu prowincjom i nadała im status republiki, jak Republice Rio Grande do Sul, nieuznanej jako państwo narodowe, ale będącej przykładem dla kolejnych. Celem walki nie było proklamowanie niepodległości od Brazylii, lecz
Prawnik Fernández był prezydentem w latach 2019 – 2023. Publicznie udawał postępowego polityka i zagorzałego orędownika praw kobiet, powołał nawet specjalne ministerstwo dla nich, a w rzeczywistości wobec towarzyszki życia stosował przemoc fizyczną i psychiczną, dręczył ją i znieważał. Najpierw był mężem Marceli Luchetti, z którą ma syna Estanislao, popularnego jako drag queen i aktywista kręgów LGBT, a dopiero w 2013 roku związał się z dziennikarką Fabiolą