NASA po raz kolejny doceniła kunszt polskich astrofotografów, przyznając ostatnio nagrodę dnia Piotrowi Czerskiemu za zdjęcie „Andromeda and Friends”.
Nietuzinkowy, ciekawy, życzliwy, otwarty na rozmowę. Czuć, że lubi ludzi. Janusz to człowiek renesansu, instytucja – napisał przy okazji jego 75. urodzin w ostatnim wydaniu Magazynu ZAiKS Wojciech Druszcz. Jego zawodowa droga jest niesłychanie bogata. Być jak Janusz Fogler to dobry cel na ambitne życie, ale osiągalny tylko dla nielicznych. Janusz w dalszym ciągu ma niezaspokojoną potrzebę działania. Anda Rottenberg dodała z kolei: Ujmowało mnie
Jeleń o trzech porożach został sfilmowany w Bieszczadach.
Bydgoszcz i Toruń zostaną opanowane wtedy przez pasjonatów fotografii analogowej. To jedno z największych tego typu wydarzeń w Europie. Hasło obowiązujące w tym roku brzmi „Przenikanie”. Symbolizuje ono dialog różnych pokoleń i technik oraz subtelną grę światła, pamięci i emocji zapisanych na kliszy fotograficznej. Oznacza też mariaż tradycji z nowoczesnością. W planach wystawy, prezentacje, spotkania
– To pomaga w kontaktach. Starałem się w mojej długiej już karierze dyplomatycznej dostosowywać zainteresowania do zainteresowań miejscowych. W Kanadzie popularne jest łowienie ryb z przerębli – nie bardzo sobie to wyobrażałem, a to często rodzaj pikniku na środku jeziora. Na Słowacji ówczesny premier, tak jak i prezydent, bardzo lubili jazdę rowerową, grę w piłkę
– Przez ponad 25 lat pracowałaś jako fotoreporterka w słynnym francuskim tygodniku „Paris Match”. – Studiowałam grafikę na uniwersytecie w Connecticut w USA i do Paryża przyjechałam w poszukiwaniu stażu. Po sześciu miesiącach pracy w agencji reklamowej dowiedziałam się, że „Paris Match” szuka osoby mówiącej płynnie po angielsku do biura dyrektora redakcji, słynnego Rogera Théronda. Przypominał mi
Człowiekiem sukcesu artystycznego i finansowego, ikoną swoich czasów. Symbolem kultury wyższej pożądanej przez masowego odbiorcę. Był Niemcem urodzonym w Hamburgu w 1933 roku, czego się przez całe życie wstydził, bo skojarzenie jego przyjścia na świat i narodzin hitleryzmu zdawało się dlań nie do pogodzenia. Wychowywał się w zamożnej rodzinie, jego ojciec biznesmen mówił w dziewięciu językach, zaś matka zaraziła Karla
Pod latarnią jest ciemny krąg, a światło obok. Próbuję się zanurzać w tę przemianę, w te odcienie szarości, które każdy kolor rozcieńczą – opowiadał Bogdan Konopka, alchemik foto szarości, który chciał być poetą piszącym wiersze, a został poetą fotografującym ciszę. Dawno o tym opowiadał, jeszcze w poprzedzającej Paryski nie-co-dziennik rubryce – Z wysokości wieży Eiffla. Opowiadał o fotograficznych
– Istnieje określenie „zdjęcie konkursowe”? – Nie ma czegoś takiego. Bardziej chodzi o pokazanie historii tego, co jest ciekawe i budzi emocje. Udział w konkursach to dla mnie fenomenalna możliwość, by przypomnieć ważne historie, których byłem świadkiem. Jeśli moje zdjęcie jest nagrodzone, to i ta historia dostaje drugie życie, i to unikalne. Niesie ładunek refleksji.
Skoro jest tak dobrze, to od razu przechodzę do innych cytatów, pochodzących z paryskiej wystawy w Centrum Pompidou – „Fotostarcia (albo ‘fotobijatyki’ – jak kto woli) w historiach fotografii”. Twarz! Wyeksponowana, odsłonięta, zagrożona. Jakby zapraszała do aktu przemocy, a zarazem powstrzymywała od zabijania (Emmanuel Levinas). Fotografia, instynkt łowiecki bez chęci zabijania. Takie polowanie na anioły… Podkradamy się, celujemy, strzelamy