Na każdym z mijanych mostów odbędą się pokazy z udziałem m.in. setek tancerzy łączących breakdance (nowa dyscyplina olimpijska) z tańcem klasycznym i współczesnym. Igrzyska mają unikać zbędnego przepychu, a eksponować minimalizm, innowacje, zrównoważony rozwój. Po raz pierwszy weźmie w nich udział tyle samo kobiet, co mężczyzn. Poza tym ma być jak zwykle: „Szybciej, wyżej, mocniej”.
Postacie, ciała zakrzepłe w półtrwaniu, niekompletne, rozproszone, zaklęte w kamieniu. Bez ramion, bez głów albo z głowami tuż przy stopach. Twarze niewidzące, patrzące pustymi oczodołami. Wydrążone głowy naznaczone rozpadlinami, owinięte w całun lub bandaże. Popękane torsy. Relikty, z których nie do końca uszło życie. Nie ma tu miejsca dla tkliwych uczuć, taniej nadziei, nie ma
Miała barwne, trudne, ale i wypełnione sukcesami życie. Opowiada o tym biografia artystki, napisana przez znanego ze świata polityki Pawła Kowala, człowieka zafascynowanego dziełami Abakanowicz, piszącego raczej życiorys niż monografię sztuki artystki. Kowal nie podejmuje się interpretacji słynnych dzieł ani tym bardziej ich reinterpretacji, do czego nie palą się, niestety, także zawodowcy. „Książka nie została napisana z pozycji historyka sztuki czy krytyka – pisze Paweł