Czytelnik namawia mnie do opowiedzenia się za liberalizmem językowym w kwestii popularnych zwrotów pisze w gazecie, pisało w gazecie, przywołując tzw. kryterium uzualne, inaczej kryterium stopnia rozpowszechnienia, czyli to, że tak, a nie inaczej mówi coraz więcej rodaków. Niestety, nie mogę tego zrobić przede wszystkim dlatego, że byłoby to niezgodne z ustaleniami normatywnymi leksykografów w tej
– Niektórzy autorzy tekstów pisanych lub osoby zabierające publicznie głos nie umieją sobie poradzić z wyrazami „afirmacja” i „apoteoza”. Mylą ich znaczenie, sądząc, że „afirmacja” jest tym samym, co „apoteoza”, czyli „wychwalanie, idealizowanie czegoś bądź kogoś”. Tymczasem „afirmacja” to inaczej „aprobata, uznanie czegoś za właściwe”. Może warto na łamach „Angory” poruszyć ten temat i zachęcić wszystkich do większej staranności o język (e-mail otrzymany od internautki). Propozycja czytelniczki
– Natrafiam niekiedy w tekstach na słowa „aliści” i „jeno”. Wydaje mi się stylistycznym zgrzytem włączanie dzisiaj do wypowiedzi określeń archaicznych, a przez to niezrozumiałych dla dużej części odbiorców, np. „Zima była w tym roku łaskawa, aliści nie wszystkim to się podobało”; „Poczekaj jeno na mnie”. Jestem po sześćdziesiątce i pamiętam z telewizji, jak słowa