– W tym roku przygotowaliśmy ponad 80 wydarzeń – koncertów, spektakli, recitali, monodramów, występów improwizatorów, kabareciarzy i stand-uperów, a także spotkań, warsztatów, wystaw oraz innych atrakcji artystyczno-filmowych dla całych rodzin – mówi Agnieszka Pacho dyrektorka Wioski, i zachęca wszystkich do odwiedzania tego magicznego miejsca. Do tej niemal zapomnianej przez świat wsi, w której poza sezonem mieszkają
Cykl składa się z siedmiu trzyipółmetrowych, monumentalnych rzeźb przywołujących skojarzenia z marvelowskimi, mocno umięśnionymi superbohaterami, ale w monochromatycznym różowym kolorze, w sposób stereotypowy kojarzącym się z kobiecością. Ich zgeometryzowana forma jest ukształtowana z metalowych wielokątów. Ten charakterystyczny sposób realizacji rzeźb stał się znakiem rozpoznawczym artysty. – Istotna jest interakcja prac z otoczeniem. Uważam, że rzeźba
Beata Rybotycka, Joanna Trzepiecińska, Jacek Wójcicki, Rafał Olbrychski oraz Piotr Zubek wykonają piosenki Agnieszki Osieckiej, Wojciecha Młynarskiego, Jeremiego Przybory i Jonasza Kofty. Całość poprowadzi Andrzej Poniedzielski, a pieniądze zebrane w czasie wydarzenia zostaną przeznaczone na ufundowanie stypendiów naukowych dla dzieci i młodzieży.
Jego celem jest ocalenie od zapomnienia i pokazywanie szczególnego uroku rozproszonych obiektów religijnych. Dzieł bezimiennych autorów inspirowanych intencjami osobistymi lub historią narodową. Przez lata bywały miejscami codziennej modlitwy, westchnień lub drogowskazami. Ideą konkursu było docenienie ich i uhonorowanie w dorobku polskiej kultury, poprzez uwiecznienie ich na fotografiach, a także ujęcie w finałowej interaktywnej mapie (www.przydroznekapliczki.
Spotkanie dla nauczycieli, pedagogów oraz dyrektorów szkół i placówek edukacyjnych odbędzie się 16 listopada w siedzibie łódzkiego teatru. Eksperci porozmawiają z gośćmi na temat traumy, wspierania rodziny oraz praktycznych rozwiązań na rzecz przeciwdziałania wykluczeniom w grupie dzieci i młodzieży. Uczestnicy będą też mogli zobaczyć specjalny pokaz interaktywnego, edukacyjnego spektaklu „Hejter, czyli jeden z nas”. Łódzcy
Uroczystą galą finałową w sobotę 21 października zakończył się 33. Festiwal Mediów Człowiek w Zagrożeniu. To coroczne spotkanie osób zainteresowanych współczesnym światem mediów, połączone m.in. z konkursem na najlepszy reportaż lub film. Główną nagrodę w kategorii „Reportaż audio”, ufundowaną przez Tygodnik ANGORA, zdobyła „Moja Ludka” Kasi Michalak z Radia Lublin – reportaż opowiadający o poszukiwaniach
Był to „Kryminał improwizowany”. Przedstawienie szybko stało się repertuarowym hitem, przez kolejne 52 tygodnie zostało wystawione 26 razy. – Z jednej strony jest pełna ekscytacja, z drugiej – pojawia się nostalgia i myśl w głowie: „Jak to się stało, że minął już rok” – zastanawia się Maria Gudejko, dyrektor artystyczna Teatru Komedii Impro w Łodzi. – Pamiętam czas przygotowań i
To 7 dni wypełnionych projekcjami, odsłuchami, warsztatami oraz spotkaniami z autorami i bohaterami reportaży telewizyjnych i audio, dziennikarzami, twórcami podcastów, naukowcami i specjalistami tematyki filmowej, m.in.: Pawłem Drozdem, Agnieszką Obszańską, Michałem Oleszczykiem i Dariuszem Rosiakiem. Festiwal to także pokazy konkursowe w trzech kategoriach: filmy dokumentalne, reportaże telewizyjne i reportaże audio. Nadesłane prace oceniać będzie jury,
Między 5 a 12 września 1942 r. Niemcy przetransportowali z getta w Łodzi do komór gazowych w Chełmnie nad Nerem najbardziej bezbronne osoby – dzieci do 10. roku życia oraz ludzi starych i chorych. Przeszukiwali getto i odbierali rodzinom ich najbliższych. „Wielka Szpera” to zapis rozmów z kilkudziesięcioma świadkami wydarzeń sprzed 81 lat – dziś
Do tej malutkiej wsi, w której na stałe zameldowane są jedynie cztery osoby, w lipcu i sierpniu przyjechało w sumie kilkudziesięciu improwizatorów z całej Polski. Przedpołudnia to dla nich wewnętrzne spotkania warsztatowe, a popołudnia i wieczory – spektakle dla publiczności: o godz. 17 bajki, a o godz. 20.15 – komedie. Wszystkie improwizowane, czyli bez ustalonego wcześniej scenariusza. Tuż przed spektaklem aktorzy nie wiedzą, jakie role