W wyniku tego Warszawa znalazła się nieoczekiwanie na wschodzie Polski, a Berlin – tuż przy polskiej granicy. Wilno, Lwów, Stanisławów i dziesiątki polskich miast przestały być polskie, zaś w zamian naszymi miastami stały się takie, które nawet nie miały ustalonych polskich nazw, jak choćby Legnica, nazywana początkowo Lignicą. Operacja niemająca odpowiednika w historii państw, które
KRAJ W oczach turystów: – Pierwszy raz odwiedziłem Polskę w 2016 roku, byłem na wieczorze kawalerskim przyjaciela (…). Coś musiało mnie tam uderzyć, ponieważ rok później wróciłem, aby odwiedzić kolegę w mieście Imielin niedaleko Katowic. Była zima i byłem oczarowany śniegiem, rześkimi porankami, zapachem węgla w powietrzu. W domu, w którym mieszkaliśmy, był piec węglowy w piwnicy, który trzeba było rozpalać
Przełomem był rok 1848, tak ważny dla narodów Europy. Karyntia odzyskała niepodległość, którą wygaszono w 1918, po przyłączeniu kraju do państwa niemiecko-austriackiego. Dwa lata później status Karyntii proklamowano w traktacie pokojowym w Saint-Germain jako część Republiki Austrii. Nazwa kraju pochodzi od celtyckiego rzeczownika karanto, oznaczającego kamień. Identyczne słowo istnieje w dialekcie weneckim, a tak określano suchą, twardą glebę. Najstarszą wzmiankę z nazwą Karyntia znaleziono w inkunabule z VIII/IX
Stara taksówka podwiozła go pod „casa particular”, czyli dom gościnny prowadzony przez Kubańczyków, w którym miał spędzić kilka nocy. Wycieńczony królik zobaczył wokół same zniszczone budynki, śmieci, a nawet gruz na ulicach i towarzyszący niemiłemu widokowi nieprzyjemny zapach. Nie wyglądało to na wspaniały wypoczynek i wakacje marzeń. Kazik jednak odegnał złe myśli i zakrzyknął: „Ahoj,
Historia człowieka w regionie sięga paleolitu, o czym świadczą naskalne rysunki w baszkirskich jaskiniach, przedstawiające nosorożce włochate, mamuty, konie. Niektórzy badacze uważają nawet, że udomowienie konia nastąpiło na ziemiach zamieszkanych przez przodków Baszkirów (VII – VI tysiąclecie przed naszą erą). W neolicie istniały tu prężna gospodarka rolna i hodowla bydła. Arabski podróżnik i geograf Al-Idrisi
Dagestan leży na północno-wschodnich stokach Kaukazu i graniczy z Azerbejdżanem, Gruzją, Czeczenią i Kałmucją. Obowiązuje tam język rosyjski, ale równe prawa mają też języki narodów zamieszkujących Dagestan. Historyczną nazwą południowej części Dagestanu jest kaukaska Albania, czyli Kraina Gór. Obecna nazwa, obowiązująca od XVII wieku, także oznacza górzysty kraj. W XIII wieku krainę najechali Tatarzy, a wiek później nastąpiła inwazja armii Tamerlana. Od XVI wieku datowana