Poadorujmy chwilę, jak to w kościele, to cudne papieskie sformułowanie: „seksualność w pieluchach”, które najcelniej charakteryzuje sytuację w instytucji, która życie seksualne sprowadza do reprodukcji, czyli właśnie pieluch i wypełniania ich dziećmi. Od razu – oprócz dzieci – rodzi się pytanie: jeśli coś po dwóch tysiącach lat, jakie ma chrześcijaństwo, nie wyrosło z pieluch, to
Światowe media natychmiast rozpaliły się tą informacją: BBC, CNN, „Der Spiegel”, „El Mundo”, „Le Figaro”, „La Nacion”. Chociaż biuro prasowe Stolicy Apostolskiej trzymało się linii, że miała to być rutynowa kontrola, to – od chwili kiedy okazało się, że Ojca Świętego czeka jednak hospitalizacja z powodu infekcji dróg oddechowych – zakulisowym nurtem popłynęły pogłoski, że
13 marca 2013 roku, drugiego dnia konklawe odbywającego się po rezygnacji Ratzingera, do Watykanu wtargnęła latynoska rewolucja. To był odpowiedni moment, bo nie dało się dłużej przytrzymywać drzwi szafy XXI wieku, z której wypadały kolejne trupy Kościoła: pedofilia kleru, utrzymywanie związków seksualnych, karierowiczostwo, trefne osobiste portfele i niegospodarność majątkiem Kościoła oliwionym przez wiernych, wreszcie problemy