W paryskim Pałacu Złotej Bramy (Palais de la Porte Dorée), gdzie odbywa się ekspozycja, po raz pierwszy zebrano w jednym miejscu ponad 600 dokumentów, filmów, spektakularnych archiwaliów, by móc się zanurzyć w czasie całej olimpijskiej nowożytnej przeszłości. A że Paryż po raz trzeci jest miejscem letnich igrzysk, wybrałem lata dwóch poprzednich olimpiad, które się odbyły w tym Mieście Światła.
Zamykam więc oczy i… stało się. Jest rok 1900. Urodzili się Prévert, Bunuel, Armstrong, Halina Konopacka, pierwsza polska mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem. Zmarli: Nietzsche, Wilde, Daimler… W Paryżu właśnie uchwalono ustawę o pracy kobiet i dzieci, ograniczającą ich czas pracy do 11 godzin dziennie. Posłowie są zaniepokojeni szerzącym się alkoholizmem – padł rekord konsumpcji absyntu. Doliczono się 127 domów publicznych tylko w jednej dzielnicy, na Montmartrze. Po zakazie władz plucia na chodniki mury miasta pokryły afisze z pytaniem: Wobec tego, gdzie? Prezydent ułaskawił kpt. Dreyfusa skazanego na dożywotnie zesłanie pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Niemiec. Otwarto pierwszą linię metra między Porte Maillot a Porte de Vincennes, także dworzec kolejowy d’Orsay (dziś muzeum) i most cara Aleksandra III. Ukazała się „doprawdy dziwna książka O marzeniu sennym Freuda, której autor stara się udowodnić, że sen nie jest niczym innym jak kontynuacją przytomnego bytu, wyrazem frustracji odczuwanych w przytomnym życiu”.
Subskrybuj