Sytuacja jest o tyle nietypowa, że ilustracje odkrył w używanych książkach, kupionych w jednym ze sklepów charytatywnych. Lektury nabył, aby wzbogacić swoją kolekcję książek Enid Blyton – autorki, której historie czytał, będąc dzieckiem. Narysowane w środku książek obrazki zwróciły jego uwagę ze względu na to, że były podpisane nie tylko imieniem jego żony, ale i
Gombrowicz, uznany za renegata i zdrajcę, za wroga komunizmu i Polski pod butem bolszewickich wyzwolicieli, przez dziesiątki lat Polski Ludowej był na topowej liście autorów niedrukowanych. Można było o nim milczeć lub pisać źle. Egzemplarz książki był wydany przez Instytut Literacki w Paryżu, co jeszcze bardziej kręciło mnie jako młodego czytelnika, gdyż wydawnictwa tego Instytutu
A na czytanie podczas urlopu jest zawsze więcej czasu. Z czeluści domowej biblioteki wybrałem Dzikie orchidee Bogusława Kaczyńskiego wydane w roku 1983 i do dziś brylujące elegancją formy, atrakcyjnością tematyki i barwnością języka. W tych szkicach Boguś opowiada, czy Maria Callas w nocy po otwarciu Teatro Regio w Turynie płakała, o swojej znajomości z Rosettą Pampanini, Fiorenzą Cossotto,