Kiedy kilka lat wstecz poznałem kompozytorkę muzyki współczesnej o mocno feministycznych przekonaniach, zaznaczyła od razu, że jest kompozytorem. Co oznaczało: kompozytorem pełnowymiarowym i pełnoprawnym, pełną gębą, a nie należącym tylko do ograniczonej płcią podgrupy. Żadnego z jej utworów nie udało mi się wysłuchać do końca, a niektórych nawet zacząć, tak dalece była to atonalna muzyka.
– Tu była stajnia ogierów. Olsztyn był na początku dwudziestego wieku miastem zmilitaryzowanym. Prusacy trzymali w koszarach 100 tysięcy żołnierzy, a tu mieli konie. – W stajniach musiał być masztalerz, a ty się nazywasz Mastalerz. Zbudujmy na tym jakąś romantyczną opowieść. – Jaką?
Sanderus oferował artefakty równie sakralne, co mityczne: pióro ze skrzydła archanioła Gabriela, szczebel z drabiny, o której śnił Jakub, rdzę z kluczy św. Piotra i tym podobne imponderabilia. Mnie najbardziej podobało się kopytko osiołka, na którym Święta Rodzina galopowała do Egiptu. Sanderus oferował też odpusty zupełne i to z rozmachem Obajtka – na 200 albo
Mowa o Januszu Olejniczaku, który zmarł 20 października w wieku 72 lat. Światową sławę zdobył w 1970 roku, kiedy zajął 6. miejsce w VIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Był pierwszym 18-latkiem, który zaszedł w tej fortepianowej rywalizacji tak wysoko. Dwa lata później otrzymał czwartą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu. Następnie wyjechał do Paryża, żeby studiować pianistykę
John Lennon oprócz rozpoznawalnego na całym świecie białego fortepianu miał również instrument Steinway Model Z z 1970 roku, na którym skomponował i nagrał swój hymn pokoju „Imagine”. W październiku 2000 roku George Michael kupił ten używany instrument na aukcji zorganizowanej przez Hard Rock Cafe w Londynie. Fortepian ze śladami przypaleń od papierosów nabył za kwotę 1,45 mln funtów i ogłosił: – Taki cenny zabytek nie powinien opuszczać