Stołecznym centrum landu jest 200-tysięczny Linz, założony przez Rzymian, a w VIII wieku ożywiony handlem przez Bawarczyków. Linz jest wdzięcznym celem wizyty. Centrum ma średniowieczną zabudowę i największy rynek w Europie Środkowej. Niezmienną atrakcją jest wjazd Linz City Express na szczyt Pöstlingbergu, najbardziej stromą górską kolejką na szynach, zbudowaną w roku 1898
Znawcy podkreślają rolę cywilizacyjną, jaką odegrały przebiegające przez Dolną Austrię dawne granice, i jak istotna była i jest historia tej ziemi wraz z jej dziedzictwem kulturowym: od niepozornej figurki Wenus znalezionej w Willendorfie po monumentalne XI-wieczne opactwo w Melku. Nie bez przyczyny położenie landu wykorzystują spece od turystyki. Dolna Austria to również punkt styku stref
Przełomem był rok 1848, tak ważny dla narodów Europy. Karyntia odzyskała niepodległość, którą wygaszono w 1918, po przyłączeniu kraju do państwa niemiecko-austriackiego. Dwa lata później status Karyntii proklamowano w traktacie pokojowym w Saint-Germain jako część Republiki Austrii. Nazwa kraju pochodzi od celtyckiego rzeczownika karanto, oznaczającego kamień. Identyczne słowo istnieje w dialekcie weneckim, a tak określano suchą, twardą glebę. Najstarszą wzmiankę z nazwą Karyntia znaleziono w inkunabule z VIII/IX
Historycznie tereny dzisiejszej Styrii zamieszkiwali Celtowie, potem Słowianie, którzy – gdy weszli w zwycięski sojusz z Bawarczykami przeciw Awarom – stworzyli udany model społeczny oparty na korzystnym współistnieniu. Niemieccy osadnicy pojawili się na ziemiach styryjskich w późnym średniowieczu, ale na skutek zajmowania wysokich stanowisk język niemiecki stał się wkrótce językiem powszechnym. Jak podpowiadają przewodniki turystyczne, słowiańska przeszłość Styrii utrwaliła się w nazwach licznych miejscowości. Królestwo Styrii przez stulecia
W starożytności Burgenland był częścią rzymskiej prowincji Panonia, o czym zaświadczają rzymskie znaleziska archeologiczne, ruiny domostw, cmentarze, pozostałości akweduktu. Przez tysiąc lat dzisiejszy Burgenland był częścią Królestwa Węgier, nazywaną Niemieckimi Węgrami Zachodnimi. W X wieku rozpoczęła się chrystianizacja Węgier, a współczesny Burgenland został przypisany biskupstwu Györ. Związki z koroną węgierską utrwaliły się w Burgenlandzie poprzez kult władcy Węgier św. Stefana (Szczepana), kanonizowanego w 1083 roku. Wielowiekowa przynależność do Węgier jest
W starożytności i epoce Indii klasycznych obszar stanowił centrum politycznej i kulturalnej potęgi. Tu zrodziło się imperium Maurjów, a potem Guptów, tu rozkwitł buddyzm. Nazwa Bihar wywodzi się z sanskryckiego słowa vihāra, oznaczającego siedzibę, ale odnoszącego się do buddyjskich siedzib monastycznych. Kuszące miejsce dla Europejczyków Od XVIII wieku Bihar stał się magnesem dla europejskich biznesmenów. Zyskała najwięcej Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, uzyskując prawo do administrowania obszarem oraz pobierania
Stan słynie z uprawy herbaty oraz produkcji wyjątkowej jakości jedwabiu. Tu znajduje się również najstarsze w Indiach pole roponośne Digboi, gdzie rozpoczęto wydobycie surowca. Z Assamu pochodzą jednorogie indyjskie nosorożce, a w tutejszych lasach deszczowych żyją azjatyckie słonie, bengalskie tygrysy i bawoły wodne. Tysiące turystów z całego świata przybywają tutaj, by obserwować życie dzikich zwierząt
Położenie sprzyjało uznaniu jej w XVII wieku za dogodny punkt zaopatrzenia dla handlowej floty angielskiej i holenderskiej. Niezamieszkana tropikalna wyspa budziła zachwyt, a jeden z żeglarzy nazwał ją lasem Anglii. Rychło zauważyli ją Francuzi, zajęli w 1642 roku i nazwali na cześć swego monarchy Wyspą Burbonów. Od połowy XVII wieku zaczęła się kolonizacja tego obszaru, zaś od 1715 r. notuje się jego gwałtowny rozkwit ekonomiczny, co
Ludzie żyli na terenie Galicji już w paleolicie, zaś nazwę powzięli 3 tysiące lat temu od celtyckiego plemienia, Galleatów, żyjącego nad rzeką Douro. Izydor z Sewilli, uczony z VII wieku, uważał natomiast, że „Galicjanie są tak nazywani ze względu na ich jasną skórę, podobnie jak Galowie”, odnosząc nazwę do greckiego słowa oznaczającego mleko. Późniejsi tłumaczyli źródłosłów Galleaci jako „lud kamienia” odnoszący się do budowniczych starożytnych
Mimo niewielkiego obszaru Manipur odgrywał dzięki położeniu od dwóch i pół tysiąca lat kluczową rolę w handlu między subkontynentem indyjskim, Azją Południowo- Wschodnią, Syberią i Arktyką, a nawet ludami Polinezji i Mikronezji. Manipur w naturalny sposób stał się geograficznym węzłem, w którym migracja ludów umożliwiała wymianę kultur i religii. Do dziś Manipur pełni funkcję wschodniej bramy Indii. Nazwa stanu ma korzenie sanskryckie i jest złożeniem