Kryte nory i suche miejsca odpoczynku znajdują się w tunelach ziemnych, pod korzeniami drzew, w stosach głazów, krzewach i na brzegach zbiorników wodnych. Jako drapieżnik o stosunkowo wysokim metabolizmie poluje na ofiary słabsze i wolniejsze, przyczyniając się w ten sposób do utrzymywania równowagi w ekosystemie.
Zarówno młode, jak i dorosłe wydry bawią się, kłusują, galopują, ślizgają się i gonią w wodzie. Uważa się, że takie zachowanie pomaga młodym doskonalić techniki łowieckie. Mogą nurkować pod wodą nawet przez kilka minut, choć zwykle przebywają w pełnym zanurzeniu nie dłużej niż minutę. Dobry wzrok wydry jest użyteczny również pod wodą, a jeśli jest zbyt ciemno, posługuje się wibrysami, umożliwiającymi wykrycie zdobyczy i unikanie przeszkód. Po wyjściu z wody poddaje się starannej higienie: tarza się w śniegu lub trawie oraz porządkuje sierść łapami i zębami.
Takie zabiegi mają utrzymać izolację termiczną i wodoszczelność sierści oraz odpowiednie natłuszczenie. W Europie wydra jest klasyfikowana jako gatunek bliski zagrożenia wymarciem, co oznacza, że jego populacje są nieliczne i wrażliwe na negatywne zmiany w środowisku, m.in. zanieczyszczanie oraz zakwaszanie wód.