Rozmawiał z Ringo Starrem i Mickiem Jaggerem. Rozmowa z legendarnym dziennikarzem muzycznym

– Jak się pan zainteresował roc­kiem?

– Zaczęło się już na początku podsta­wówki, kiedy usłyszałem z singli, które koleżanka przywiozła z wakacji w Jugo­sławii, wczesne nagrania The Beatles. Ich muzyka była zupełnie inna niż ta, która wszędzie wtedy rozbrzmiewała. Piosen­ki Ireny Santor, Marii Koterbskiej czy Sła­wy Przybylskiej, uwielbiane przez pokole­nie moich rodziców, nie trafiały wówczas do mnie i do moich rówieśników. A prze­boje The Beatles i później też Czerwonych Gitar, Skaldów czy Niemena, The Rolling Stones, Cream czy Hendrixa sprawiały, że chciało się żyć w tym szarym kraju.

– Kiedy stwierdził pan, że poświę­ci życie zawodowe pisaniu i to pisaniu głównie o muzyce?

– Przyjaciel ze szkolnej ławy, nieżyjący już dziś Piotr Kędra, rzucił gdzieś w siód­mej klasie, że to musi być fajny sposób na życie. I chyba to on zaszczepił we mnie tę myśl. Sam został później lekarzem, a ja dziennikarzem (śmiech). I wzajemnie sobie zazdrościliśmy. Bo on zajmował się prze­cież czymś ważnym.